Opinia na temat książki Skradziona

Uważam, że nie najlepszym zabiegiem było już na wstępie zbyt wiele wyjawiać, bo z jednej strony może to podsycać ciekawość czytelnika, a z drugiej mając przed sobą kolejnych 500 stron nie wróży dobrze. Dlaczego nie jest dobrze? bo opowieść przeradza się w dłużyzny, bo tak naprawdę od początku domyślamy się o co w tym wszystkim chodzi, a tu jeszcze pojawia się wiele drobnych w sumie zdarzeń, które tylko to potwierdzają. Lubie gdy dramaty są podane w formie opasłych tomów, wydarzenia następują w nich powoli choćby tak jakby w powieściach
Chamberlain, w wypadku "Skradzionej" to się nie sprawdza.
Opowieść dość refleksyjnie przedstawiona, z niewielką ilością dialogów, w narracji pierwszoosobowej prowadzonej przez dwie dziewczynki, wychowujące się w dwóch różnych rodzinach i środowiskach, a mających bardzo wiele wspólnego.
Książka z wątkiem nie tylko sensacyjnym ale społecznym, jednak na siłę opisywana codzienność przedłuża męki czytelnika zamiast bardziej wciągać zniechęca do dalszej lektury.
Atutem tej historii jest jej autentyczność, ogromnym minusem utopienie tego w ogromie słów i odebranie dynamizmu. Dlatego z książki, która mogła być rewelacyjną dostajemy nudną, rozwleczoną formę skutecznie zabijającą emocje w czytelniku.