Opinia na temat książki Śmierć pięknych saren. Jak spotkałem się z rybami

,,Upij się - będziesz szczęśliwy przez jeden dzień. Ożeń się - będziesz szczęśliwy przez trzy dni. Zostań rybakiem. Pozostaniesz szczęśliwy do końca życia''. Przewrotne opowiadania o łowieniu ryb, gdzie rzeka dyktuje tempo wydarzeń. Morskie stworzenia otrzymują ludzki głos błądząc w ludzkich majaczeniach gdzieś nad brzegiem wspomnień. Brzydkie słowa oddają pokłon słowiańskiej naturze. Jak to w czeskim kinie (w czeskiej literaturze) dużo zgryźliwego humoru, witalnej hecy, pijackiej gry słownej. Zaprawione śliwowicą i pysznymi węgorzami z europejskiej smażalni. Radość życia poplątana ze wzruszeniem i łzą na pożegnanie dawnej wesołkowatości. Mimo prostej formy, gdzie chodzenie nad staw okazuje się największą atrakcją liryczną - kolorytu nadają piosnki, którymi szczycą się panowie i panie. Melodyjny werset wrzucony tu i ówdzie umuzycznia relaksacyjny ton opowieści. Pijaństwo zatacza szerokie kręgi - rum wlewany do pyszczka kręgowca pozostanie synonimem absurdu, gdzie pstrąg nietrzeźwy jest niepożądany. Autor dorzucił narrację wojenną. Naśmiewanie się z żydów, wiarygodny komediodramat, gdzie defetyzm wojenki z impetem ląduje w kabaretach jajcarskiej słowiańszczyzny literackiej. Ota Pavel w gawędziarskim freestyle'u nie rozlicza się z dzieciństwem, jakby mogły wskazywać wstępne zapewnienia. Dla mnie to wycieczka po czeskiej duszy, która pragnie towarzystwa, suto zakrapianego stołu, gospodarskiego ekspresjonizmu, dobrego alkoholu i rodzinnych pasji.