Opinia na temat książki Stara Słaboniowa i spiekładuchy

Pani Wędrowycz - takie skojarzenie nasuwa się, gdy czytelnik poznaje Słaboniową i jej, powiedzmy sobie, profesję. Z biegiem czasu i kartek leciwa babuleńka z Kresów udowadnia swoją unikatowość.
Joanna Łańcucka wykreowała żeński odpowiednik Jakuba Wędrowycza dodając mu nutek słowiańskości. Właściwie całej symfonii. Pełno tu stworów rodem z naszego bestiariusza oraz na poły magicznych metod walki z nim. Nie zabrakło również typowo polskich (a może i ludzkich?) cech niewielkich wiosek, niewielkich gim, które tylko dodają wiarygodności bohaterom i uroku książce, zbudowanej niby z opowiadań, posiadających elementy spajające wszystkie w zgrabną całość. Zupełnie tak jakby serial (typu Ranczo) został poplątany z jakimiś kryminalnymi zagadkami z własnego podwórka. Jeśli Pani Łańcucka zamierza wydać coś więcej o Słaboniowej - będę jedną z pierwszych osób, które to zakupią.
Swoją drogą warto nadmienić, że Pan Sapkowski powinien zdjąć czapkę z głowy przed Panią Asią, bo jego wieloletnie wplatania słowiańskich motywów w Wiedźmina upadły wraz z tą jedną książką. Nareszcie Kikimora stała się Kikimorą! (Tak, musiałam)