Straż graniczna

Po przeczytaniu mogę powiedzieć, że cieszę, że taka książka powstała. Straż Graniczna jest niedoceniana. Nieco zapomniana, aczkolwiek sytuacja na granicy z Białorusią trochę ją odkurzyła.

16 rozdziałów materiału. 16 rozdziałów, które pokazują, że to ciężka, żmudna, niebezpieczna, stresująca i bardzo odpowiedzialna praca. Praca w różnych warunkach pogodowych i pełna poświęcenia. Wielogodzinne szkolenia, kursy, nieustanna gotowość, wiele wyrzeczeń. Współpraca z Interpolem, Europolem. Przemyt, nielegalne migracje. Raz będzie szybki pościg za przemytnikiem, innym razem wielogodzinne czekanie w ukryciu Wyjście na patrol to ryzyko, bo być może spotkają zabłąkanego turystę, a może trafią na niebezpiecznego i uzbrojonego kryminalistę. Nie wiedzą, czy wrócą ze służby, gdy na nią wychodzą.

Straż graniczna jest bardzo ważna.

Atutem są opowieści pograniczników, wspomnienia, refleksje.

Małym minusikiem jest to, że kiedy autorka zaczyna pisać o przemycie ludzi, towarów to robi się bardzo statystycznie, sucho i liczbowo. Po prostu jest trochę nudno.

Zaskoczenie dla mnie było, że do większości przerzutów dochodzi na Podkarpaciu.

Lubię książki, z których czegoś nowego się dowiaduję. Ta taka jest!

Polecam i jeszcze bardziej doceniam SG.

A jak znacie serial „Wataha” to jest też mały smaczek w postaci wywiadu z aktorem wcielającym się w Wiktora Rebrowa.

Po raz kolejny w krótkim czasie sięgnęłam po reportaż dotyczący działalności służb mundurowych, tym razem wybór padł na "Straż graniczną" Anny Gorczycy. Jeżeli cokolwiek wiedziałam o funkcjonowaniu tej instytucji - to moja wiedza pochodziła raczej tylko z serialu "Wataha" 🤭 pewnych sytuacji i zadań na pieczy których stoi ta formacja jednak stosunkowo prosto się domyślić, inne mogą zaskakiwać.

Przede wszystkim jest to praca z dala od rutyny i biurka, głównie w terenie - o każdej porze dnia i roku. Myślę, że zawód ten w swoje DNA wpisaną ma codzienną niewiadomą, jakiś element zaskoczenia - dzięki czemu nie sposób mówić tutaj o nudzie. Można a nawet trzeba pamiętać jednak, że podczas patroli bywa czasem naprawdę niebezpiecznie, wszak nie brakuje przemytników, kombinatorów czy nawet przestępców, którzy przez zieloną granicę próbują przedostać się na tereny naszego kraju bądź przerzucić nań swój nielegalny towar. Często Polska jest tylko etapem ich działalności, niemniej wówczas tym bardziej strażnicy muszą mieć się na baczności - częstokroć bowiem międzynarodowe grupy przestępcze są świetnie zorganizowane, dysponują doskonale podrobionymi dokumentami i zezwoleniami. I o tym wszystkim dosyć szczegółowo tutaj przeczytamy.

Bardzo interesujący jest również rozdział o szkoleniach pograniczników - zarówno tych na miejscu (prowadzonych m.in przez Rdzennych Amerykanów!) jak i o misjach zagranicznych organizowanych w ramach Frontexu...

“Straż graniczna” to zbiór reportaży autorstwa Anny Gorczycy, w którym osoby pracujące przy granicy Polski opisują historie ze swojej pracy. Wraz z tym poznajemy sposoby przemytu ludzi, czy towarów nielegalnych. A oprócz tego pojawiają się ciekawostki ze sposobu ich codziennych działań.

Nie da się ukryć, że o Straży Granicznej jest teraz dosyć głośno. Lecz książka ta nie porusza dokładnie tematu granicy z Białorusią. Nie oznacza jednak, że temat uchodźców się nie pojawia. Miałam wręcz wrażenie, jakby był jednym z główniejszych. A oprócz tego wiele się mówi o przemytach papierosów lub narkotyków. Wszystko to zostało przedstawione w bardzo ciekawy i konkretny sposób. Zainteresowałam się nimi od pierwszych stron i nie mogłam się doczekać zakończenia niektórych z opowiadanych spraw. Mimo to chyba najbardziej podobały mi się rozdziały poświęcone wszelakim szkoleniom, czy “pracującym” zwierzętom. Dużo przedstawionych informacji bardzo mnie zaskoczyło.

Być może to przez ilość źródła, jakie posiadała autorka, ale historie w książce skupiają się na regionie Bieszczad. I nie powiem, było to dość interesujące, zważywszy na występujący tam teren. Jednak czułam też lekki niedosyt dotyczący opowieści z granicy na Lubelszczyźnie, z której pochodzę. Myślałam, że poczytam więcej o swojej okolicy, ale niestety było tego niewiele. Nie ma też informacji o straży granicznej na lotniskach, czy działających nad morzem. Trochę szkoda, bo z pewnością i tam pojawiały się ciekawe...

O Straży Granicznej teraz mówi się dużo w związku z zamieszkami na granicy polsko - białoruskiej, ale przyznam, że wcześniej ich praca niezbyt mnie interesowała. Wydawało mi się, że w czasach pokoju to raczej spokojna służba. Dzięki tej książce wiem jak bardzo mylne były moje wyobrażenia. Reportaże z pracy Straży Granicznej to autentyczne wspomnienia funkcjonariuszy z pracy. Pracy trudnej i ciężkiej, wymagającej sprawności fizycznej, mocnych nerwów i odporności psychicznej, bo jak inaczej można żyć spokojnie gdy w lesie znajduje się kobietę z dzieckiem na rękach - oboje na granicy całkowitego wyczerpania z zimna i głodu i okazuje się, że trzy starsze córeczki nie przeżyły wyprawy do "lepszego" świata.
Straż Graniczna walczy z przemytem, a przemyca się wszystko: ludzi w zamkniętych przez kilka dni ciężarówkach, narkotyki w zmyślnych schowkach, papierosy i alkohol bez akcyzy, kradzione samochody. Przemycają zwykli ludzie albo zorganizowane gangi. W tej pracy ludziom pomagają zwierzęta: psy i konie. Ich pomoc jest często wręcz nieodzowna.
Książkę czyta się jak beletrystykę, kulisy pracy Straży Granicznej są niesamowicie interesujące a autorka rzetelnie pokazuje jej realia. Polecam wszystkim zainteresowanym ciekawym zawodem, w którym każdy dzień pracy jest inny, nie ma nudy i rutyny.
Dobra książka! 👍☺️

Książka Anny Gorczycy to zbiór reportaży o kulisach i metodach pracy Straży Granicznej.
Historie pograniczników, przemytników i nielegalnych imigrantów.
Do tej pory wydawało mi się , że pilnowanie granicy nie jest aż tak niebezpieczne, jednak to o czym tu czytałam otworzyło mi oczy na pewne sytuacje.
Tak naprawdę wychodząc na patrol nie wiedzą na kogo trafią. Czy to będą faktycznie zagubieni turyści czy niebezpieczni przestępcy.
Autorka opisuje pomysłowość przemytników w przemycaniu na przykład narkotyków czy papierosów.
Czytając książkę dostrzegłam duże odbicie opisywanych sytuacji w świetnym serialu "Wataha", który idealnie opisuje to z czym realnie muszą zmierzyć się funkcjonariusze Straży Granicznej.
Patrząc na to co teraz się dzieje myślę, że warto sięgnąć po tę książkę, chociażby z czystej ciekawości jak naprawdę wygląda dzień z życia pogranicznika.
To nie tylko wyjście do pracy, ale patrząc na to co się dzieje strach o własne życie.

Do recenzji tej książki zgłosiłam się ponieważ chciałam zobaczyć jak wygląda taka praca od środka. Niby praca jak wiele innych, ale dla mnie jest ona ekscytująca i niebezpieczna.
Jest to zbiór reportaży o kulisach i metodach Straży Granicznej. Historia pograniczników, przemytników i przede wszystkim nielegalnych emigrantów. Książka bardzo mi sie spodobała.Autorka ma lekki styl. Autorka w tej książce zawarła bardzo istotne informacje czym zajmuje się na codzień Straz Graniczna i z czym sie mierzą. Nie codziennie jest latwo. W którymś rozdziale jest przedstawiona rekrutacja do Straży Granicznej. Myślę że przedstawione fakty w książce są o wiele trudniejsze do przejścia niż w rzeczewistosci. Tu troszke bylo to przesłodzone. Było jeszcze tam pare zgrzytów co mi sie nie zgadzało ale mimo tego książkę jak najbardziej polecam. Nie zdradzę wam nic więcej bo nie było by przyjemości z czytania. Nie chcę wam robić tutaj spojlera.

Czym dokładnie zajmuje się straż graniczna, jakie mają cele, zadania, uprawnienia?
Czy kiedyś zastanawialiście się nad tym?

Napewno mało z nas jest świadoma jak wygląda ich codzienna praca. Dzięki książce Anny Gorczycy dostajemy wszystkie te odpowiedzi i informacje. Stworzona została jako zbiór reportaży, w którym poznajemy historie codziennych działań, wszystko oparte jest na wywiadach przeprowadzonych przez autorkę, to prawdziwe wydarzenia, które szokują. Znajdziemy w niej dramaty ludzi, dylematy moralne, poznajemy również czworonożnych pomocników i wiele innych ciekawostek. To jest książka, która jazdy z nas powinien przeczytać w celach edukacyjnych, dowiedzieć się więcej o służbie tych ludzi. Tym bardziej, gdyż książka jest bardzo "na czasie". Doskonale wpasowała się w nasze czasy, w momencie w którym znalazł się nasz kraj.