Studia z dziejów skurwysyństwa

Książkę czytało mi się dość ciężko i powoli, ponieważ nie zastosowałem sposobu jej odbioru, który przytoczyłem powyżej, a w zamian tego próbowałem zaznajomić się z treścią czytając książkę bez żadnych dłuższych odstępów czasowych. Pozycja jest mega refleksyjna i może budzić w czytelniku różne emocje. Okładka od razu nas utwierdza, z jaką treścią mamy do czynienia i z pewnością zwróci uwagę potencjalnego odbiorcy. Gorąco polecam książkę wszystkim czytelnikom, bo warto aby każdy uświadomił sobie, że wszelkie złe poczynania kierowane na dzieci, będą skutkowały na przyszłość w liczne problemy natury emocjonalnej i psychicznej.

,,W każdej normalnej organizacji polecenia, a szczególnie te dotyczące zabójstw, wydawane są głosem. Najlepiej w cztery oczy.
Uważajcie, bo gromadzicie teczki. A teczki, to jest moja specjalność-pomyślałam".

Oj to zdecydowanie nie jest książka, którą się przeczyta i zapomni. Ale może od początku. Książka ma sto czterdzieści cztery strony niepokoju. Pisana małym druczkiem, który przeraża w swej treści. Cały ogrom przeskoków czasowych jest równy ilości wykorzystywanych chwil na wymuszone zaspokojenie Napoleona. Dwie główniejsze postacie i czyżby dwa podejścia do skoku w trumnę? Najwyraźniej nie wykorzystała swoich wszystkich sztuczek i los nie zamierzał od tak pozwolić jej odejść. Oczywiście była też Pipi, małżonka Napoleona i wiele innych postaci, które nie skrzywdziły jej tak, jak sam Napoleon.

,,Pierwsza uwaga- są dwa rodzaje ludzi-ludzie, którzy mówią, że zrobią i to znaczy, że zrobią i ludzie, którzy mówią, że zrobią, a to znaczy, że mówią".

Jest bardzo dużo mądrych, choć wydawać by się mogło, że błahych pouczeń. Każde z nich jest poprzedzone odpowiednią historią, by udowodnić swoje tezy. Wierzy, że każdy jest kowalem swojego losu i przyznaję jej rację. To dokąd zaszła może zawdzięczać tylko i wyłącznie sobie. Rodzina raczej co mogła, to odebrała od niej z nawiązką.
Bywają momenty, że czyta się ją jak poradnik, bo bohaterka robi wszystko, by każdą cenną naukę nam przekazać. Potrafi być przygnębiająca, bo ukazuje jak bardzo bliscy lud...

Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie opis oraz fakt, że jest ona oparta na prawdziwych wydarzeniach. Jej tematyka nie jest łatwa i przyjemna, a całość ma pełnić funkcję pamiętnika, a także poradnika.

Cała historia jest ciężka i nie jest to lekka lektura. W jej odbiorze nie pomaga także styl pisania autorki, który momentami był dla mnie aż zbyt wulgarny i „toporny”. Jednak jest to zapis myśli i rozmów osoby po ogromnie traumatycznych przejściach. Więc w pewnym sensie taki styl bardzo tutaj pasuje.

Fabuła wbija w fotel już od pierwszego zdania. Autorka nie traci czasu na zbędne opisy i wprowadzenie tylko odrazu przechodzi do rzeczy. Stajemy się świadkami ogromnej krzywdy, która spada na naszą główną bohaterkę - brak wsparcia ze strony bliskich, wykorzystywanie seksualne ze strony ojca. To potrafi odcisnąć ogromne piętno na życiu każdej młodej kobiety. Widzimy jak Jolanta popada w obłęd i ląduje w zakładach zamkniętych oraz brniemy z nią w drogę ku pogodzeniu się z przeszłością. Stajemy się naocznymi świadkami jej walki o siebie i skrajnych emocji, które ją przepełniają.

Osobiście nie udało mi się zżyć z bohaterką, a po lekturze pozostał szok, niedowierzanie i lekkie zniesmaczenie. Momentami nie mieściło mi się w głowie, że takie rzeczy naprawdę mogły się wydarzyć. Uważam, że pomimo dotknięcia ważnego tematu przez autorkę to ta książka nie będzie dla każdego. Aby ją przeczytać trzeba mieć naprawdę silne nerwy, bo skrajne em...