Supercepcja. Podwójny spisek

No i serię czterech pozycji mam zaliczoną, choć totalnie nie po kolei. Wpierw czytałam część trzecią i czwartą a teraz pierwszą i drugą. Jedyne, co mi się nasuwa to fakt, iż faktycznie można czytać je osobno, jednak absolutnie zachęcam do czytania po kolei. W każdej bowiem kończącej się powieści mamy zaznaczony niewiadomy początek następnej części. Sprawia to, że bardziej orientujemy się w sytuacji i zespalamy z przeżyciami bohaterów. Oczywiście zawsze jest ten moment, gdzie pozostaje coś ważnego do odkrycia, co tak szybko w kolejnej książce nie ujawnia nam autorka.
Ja w całej Supercepcji zakochałam się totalnie! Na każdym kroku, choć początkowo jej bohaterzy czują się wyobcowani, wiemy, że jeden może liczyć na drugiego. I to oczekiwanie, jaki kolejny superzmysł będzie miał dzieciak, którego jeszcze nie poznali. Już sama ucieczka przed tymi, którym marzy się rozpocząć badania nad zmysłami dzieci sprawia, że jesteśmy bardzo podenerwowani i ciekawi zakończenia. Przyznam, że tom drugi jest chyba do tej pory najbardziej niepokojący. Trzyma nas w totalnym napięciu, aż trudno zaczerpnąć oddech. W tej części dzieci poznają kolejne dwie osoby obdarzone superzmysłami, których ze względu na swoją inność życie nie rozpieszcza. Mamy również motyw rodziny bez jednego ważnego dla wszystkich członka. Sprawia to, że rodzą się w nas współczucie i dostrzegamy te wszystkie obecne przyjemności, których niestety niektórzy nie doznają. Poznajemy tu też zabawną staruszkę, która niczym tajn...

Podobno każdy ma w sobie coś z dziecka. Zgadzam się z tą opinią. Mimo, że PESEL mam z ubiegłego wieku to lubię literaturę dziecięcą i młodzieżową. Ostatnio przeczytałam cztery części serii "Supercepcja". Jestem pod wrażeniem, czytało się świetnie, jest akcja, wątek kryminalny, sprytne dzieciaki o super wyostrzonych zmysłach. Dzieciaki są uczniami klasy piątej, czyli do młodszej młodzieży książki kierowane, ale zapewniam, że starsi także przeczytają z przyjemnością. Ja teraz oczekuję niecierpliwie następnej części, przygody tych dzieciaków naprawdę mnie wciągnęły. Krótkie rozdziały ułatwiają czytanie, piękne ilustracje Anety Fontner-Dorożyńskiej są dodatkową radością dla oczu. No i wydanie piękne, w twardej oprawie, pięknie się prezentuje na półce.
Część pierwsza - "Początek" - Julka ciągle nosi rękawiczki, Klara - nauszniki, Tymek - uwielbia kolorowe ubrania i ma smak absolutny. Spotykają się przypadkiem, ich matki znają się od lat. Początkowo nieufni wobec siebie, zaprzyjaźniają się gdy odkrywają, że łączą ich niezwykłe zdolności. I znowu przypadkiem dowiadują się, że rodzice Julki mogą stracić pensjonat, który jest domem rodziny i źródłem utrzymania. Dzieci podejrzewają oszustwo, zrobią wszystko by je udowodnić.
Część druga -"Podwójny spisek" - do ekipy dołącza Zosia z super węchem, i Janek z niesamowitym wzrokiem. Tym razem w opałach jest tata Zosi, podejrzewany o kradzież bezcennej korony Imperium Brytyjskiego. Dzieci muszą udowodnić jego niewinność i dopaść ...