Świadectwo prawdy

Wierzysz w duchy? Znasz zwyczaje amiszów?Dziwi Cię, że w ich kręgu mogło dojść do morderstwa? W takim razie polecam Ci Kanapowiczu "Świadectwo prawdy". Lektura ta była, moim drugim spotkaniem z panią Picoult i w żadnym razie się nie zawiodłam. Po raz kolejny uwiodła mnie swoim kunsztem, doborem tematu i błyskotliwością. Oprócz obserwacji pewnej pani adwokat, na temat życia codziennego amiszów, możemy dowiedzieć się co nieco o ludziach poszukujących i tłumaczących zjawiska paranormalne, jak sąd patrzy na główną bohaterkę, jak rodzic pochodzący z tego odłamu traktuje swoje dziecko pragnące wieść życie wśród wszystkich ludzi, skończyć studia itp. Książka interesująca i niebanalna. Polecam czytelnikom od około szesnastu lat w zwyż, bez ograniczenia.

"Świadectwo prawdy" jest książką, która do tej pory zrobiła na mnie największe wrażenie. Jej autorka starannie i dogłębnie opisała życie amiszów, a także tradycje panujące w ich kręgach. Mimo pozorów są to zwyczajni ludzie, którzy w swoim życiu wystrzegają się wszelkiego rodzaju elektryczności. Osobiście mogłabym zamieszkać w ich kręgach gdyby nie fakt, że ich kariera naukowa kończy się raptem siódmej, czy ósmej klasie. Lekturę z czystym sercem mogę polecić każdemu. Wiele osób, które znam to właśnie od niej rozpoczynało swoją przygodę z Jodi Picoult.

Jest to trzecia powieść Jodi Picoult przeczytana przeze mnie i chyba z nich wszystkich najlepsza. Porusza trudny temat niechcianego dziecka, dzieciobójstwa i systemu, który nie zawsze się sprawdza. Prawo które z zasady ma ludziom pomagać, sądownictwo niezbędne wśród cywilizowanych społeczności - w przypadku opisanym przez Picoult zawodzi na całej linii.

Pierwsze moje spotkanie z Jodi Picoult, naprawdę udane zresztą :) Bardzo polubiłam pisarkę za tę książkę, chętnie sięgnę po pozostałe z jej dorobku. Wątek kryminalny, zagadnienia moralno-etyczne, poszukiwanie swojego miejsca w świecie i prawdziwa miłość. Świetna.

Zaczęłam czytać i... niestety odpadłam po pierwszej kartce. Czemu? 4 miesiące temu zostałam mamą i nie dałam rady psychicznie. A żałuję, bo spodziewam się bardzo dobrej literatury.

Zaskakująca, muszę przyznać. Można się z niej wiele dowiedzieć. Cieszę się, że została mi polecona. Niedługo sięgnę po kolejną książkę autorki i mam nadzieję, że się nie zawiodę.

Niedawno przeczytałam ją. Pani Picoult musiała spędzić jakiś czas z amiszami żeby tak dokładnie poznać ich kulture.

Świetna, krótko mówiąc;D

W pewien lipcowy wczesny poranek na farmie mleczarskiej prowadzonej przez amisza Aarona Fishera, podczas dojenia krów w niewielkim pomieszczeniu w oborze, pod stertą końskich derek zostaje znaleziony martwy noworodek. Z oględzin lekarza pogotowia wynika, że dziecko urodziło się zaledwie kilka godzin wcześniej. Policja wszczyna dochodzenie jednak ani sąsiadki państwa Fisherów, młode panny na wydaniu nie spodziewały się dziecka (co w społeczności amiszów jest grzechem- nieślubne dziecko) ani żona Aarona, Sara również nie była w ciąży, ponieważ kilka lat wcześniej podczas ostatniego porodu w wyniku komplikacji została jej usunięta macica. Córka Aarona i Sary, Katie również zaprzecza, że dziecko odnalezione w oborze było jej.
Podczas przesłuchania przez detektyw Lizzie Munroe dziewczyna dostaje silnego krwotoku a w szpitalu okazuje się, że w ciągu ostatnich kilku godzinach urodziła dziecko.
Tymczasem krew zabezpieczona na ciele zmarłego noworodka należy do Katie, podobnie jak ślady krwi na sianie w oborze. Badanie ginekologiczne wykazuję ponad wszelką wątpliwość, że Katie Fisher urodziła dziecko ale ona temu solennie zaprzecza, tłumacząc wszystkim, że nigdy nie była w ciąży a krwotok to zwykła miesiączka.
Badania zmarłego noworodka potwierdzają także, że dziecko choć urodziło się dwa miesiące przed terminem to było żywe a w jego drogach oddechowych eksperci znajdują włókna koszuli, którą był zawinięty.
Rozpoczyna się proces, w którym główną i jedyną podejrzaną j...

Co dała mi ta powieść? Na długo zapamiętam skrót JOY - Jesus, others, you. A tak poza tym - miło oderwać się od świata szumu po to by zasmakować się w ciszy. Polecam:)

Świetna! I niesamowite zakończenie.

Doskonała ,trzymająca w napięciu .

W jedną z upalnych letnich nocy młoda amiszka Katie wymyka się z domu do obory i tam rodzi dziecko. Ze strachu przed odrzuceniem przez rodzinę i kościół do którego należy, dziewczyna modli się żeby ukrywana ciąża i poród były tylko snem. Następnego dnia rano zostają znalezione zwłoki noworodka. Podczas przesłuchań wszyscy zgodnie twierdzą, że żadna z kobiet nie była w ciąży. Katie dostaje krwotoku i zostaje zabrana do szpitala. Mimo badań potwierdzających, iż to ona urodziła dziewczyna blokuje się psychicznie i twierdzi, że nie urodziła ani tym bardziej nie zabiła żadnego dziecka. Co stało się tej letniej nocy, kto jest ojcem dziecka i w jaki sposób uratować osiemnastoletnią Katie od więzienia? Tego wszystkiego musi dowiedzieć się jej kuzynka i adwokat Ellie Hathaway, która sama znalazła się właśnie na życiowym zakręcie.
Książka była moją pierwszą przygodą z autorką J. Picoult ale myślę, że napewno nie ostatnią.
Jeśli jeszcze nie znacie to warto po nie sięgnąć. Ale nie spodziewajcie się ani ckliwych romansów, ani rozlewu krwi lecz istotnych, życiowych historii.

To jest jedna z moich dwóch ulubionych powieści tej pisarki. Istne cudo. Historia dziejąca się wiosce amiszów. Zupełnie inna kultura niż ta, którą znamy i dramat nastolatki. To dzieło wywołało u mnie ogromne emocje.