Tak jest okej

Zdarzają się w moim życiu takie książki, które zwalaj z nóg. Przenikają wgłąb, uwalniając nieznane dotąd emocje. Wywołujące lawinę łez.

Jeśli mogłabym polecić Wam tylko jedną książkę, którą chciałabym żebyście przeczytali w tym roku - byłaby to najnowsza powieść Niny LaCour.
W zeszłym roku wytypowałam "Wrony", dziś jest to "Tak jest okej".

Wierzcie mi, dawno aż tak bardzo nie spłakałam się podczas czytania książki. A musicie wiedzieć, że mało która lektura tak naprawdę doprowadza mnie do płaczu. Mimo początkowej dezorientacji i niezrozumienia tego, co dokładnie przekazać chce autorka, z każdą stroną, wciągała mnie co raz głębiej.
Chociaż to moje pierwsze spotkanie ztwórczością autorki, jestem pod ogromnym wrażeniem jak doskonale opisuje ludzkie uczucia. Jak manipuluje słowem i emocjami, tworząc nieporównywalny do niczego innego klimat. Ciążącej tajemnicy, braku odpowiedzi i przygniatającego smutku.

Ale to nie tylko historia o samotności i poczuciu zagubienia, czy przygniatającej tęsknicie, która prowadzi do obłędu. To opowieść o potężnej sile miłości do drugiego człowieka, o poszukiwaniu swojej historii, swojego ja.
I chociaż "Tak jest okej" wydana jest nakładem młodzieżowego wydawnictwa, myślę, że daleko jej do młodzieżówki. Jestem skora stwierdzić, że zdecydowanie bliżej jej do literatury pięknej.

"Tak jest okej" Niny LaCour to przejmująca opowieść o samotności, ciszy i bólu, która raz po raz łamaie serce.
Gęsta, spow...

Wiecie, czasem to moje zakochiwanie się w okładce sprowadza mnie na manowce.
Przy 𝘛𝘢𝘬 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘰𝘬𝘦𝘫 na szczęście tak nie było i bardzo się cieszę, że takie swoje małe goodreadsowe odkrycie, które póki co przechodzi bez większego echa, właśnie ukochałam sobie ja.

Historia, w której nie za wiele się dzieje, a ma w sobie mnóstwo emocji i niedopowiedzeń z przeszłości. Ja takie rzeczy uwielbiam i przyznam, że płynęłam przez tę książkę z niesamowitą lekkością.

Marin, zaczynająca powoli studenckie życie, jest nie do końca pogodzona (a właściwie niemal w ogóle nie) z niedawnymi dewastującymi wydarzeniami. Nieoczywista żałoba, złamane serce i mnóstwo pytań bez odpowiedzi. Dziewczyna opuszcza rodzinne miasto w pośpiechu, nie zabierając ze sobą prawie niczego i nikomu niczego nie mówiąc. Nie odpowiada na wiadomości i telefony bliskich osób – odpycha stare życie najdalej jak może. Ale w końcu musi się zmierzyć z przeszłością, gdy w akademiku odwiedza ją najlepsza przyjaciółka.

Tak bardzo mi się podobała ta książka! 🖤 Te emocje, dialogi, wszystko było tak prawdziwe, że wstrząsało od środka. Jest wszystko, co uwielbiam (tak, morze też występuje).

Czekam na kolejną książkę po polsku, bo podobno jest w przygotowaniu!
A póki co, polecam Wam tę 🖤 Jeśli bliskie są Wam te elementy historii, które ja darzę szczególnym uczuciem.

„Tak jest ok” to przejmująca, smutna opowieść o żalu, ale również o przyjaźni.

Marin to dziewczyna, która odizolowała się od swojego dawnego życia. Przestała kontaktować się z kimkolwiek i nikt, nawet jej najbliższa przyjaciółka nie wiedział co takiego wydarzyło się w jej życiu. Pewnego dnia, tuż przed przerwą zimową przyjeżdża do Marin, Mabel. Dziewczyna czuje, że w końcu będzie musiała zmierzyć się z przeszłością.

Opisana historia jest przepełnione smutkiem i samotnością. Nie należy pod tym względem do łatwych lektur. „Tak jest ok” to historia o dziewczynie, której życie legło w gruzach z dnia na dzień. O dziewczynie w sercu, której na dłużej zagościła samotność. Czytając zastanawiałam się czy śmierć ukochanego Dziadka, jest aż takim powodem by wyjechać daleko na studiach i odciąć od wszystkiego? Co jeszcze skrywa Marin? Teraz już wiem, ale tego Wam nie powiem.

Książka z jednej strony nie jest łatwa, a z drugiej ma w sobie coś co sprawia, że strony same przewracają się i ciężko jest ją odłożyć. Nie jest również gruba i ja dałam się porwać i przeczytałam ją w jeden dzień. Posiada na pewno specyficzny, trochę tajemniczy klimat. I jeśli lubicie tego tupu książki, to bardzo polecam „Tak jest ok”.