Tam gdzie ciepło

Poszedłem za ciosem i zniknąłem w kolejnym tomie dobrze znanego mi już Przygranicza. Zimno, ponuro i niebezpiecznie. Klimat pod tym względem się nie zmienił i choć aura nie sprzyja, to akcja znowu zaczyna pędzić na łeb, na szyję, mocno rozgrzewając chłodną z założenia atmosferę. Paweł Kornew genialnie wpisuje się w jedno z wielu praw Murphy'ego ” Jeżeli coś może się nie udać, to się nie uda.” Mało tego, wychodzi o krok dalej, przez co nawet nie wiesz kiedy coś może pójść nie tak.

Minął „miesiąc”, a więc zdążył już opaść kurz po ostatnich wydarzeniach z Lodowej Cytadeli, zatem wypadałoby podnieść swoje cztery litery i ruszyć ku przeznaczeniu. Jewgienij Apostoł Maksymowicz – bo o nim mowa – handlarz, przedsiębiorca, który w ostatnim czasie przeżył kilka zamachów na swoją skromną osobę, otrzymuje wyjątkową szansę. Dla ikony handlu to nie lada wyzwanie, by porzucić swoje dotychczasowe miejsce działań i wynieść się do takiego Siewieroreczeńska. Nie łatwo jest przekreślić grubą krechą zasięg, budowanych latami układów i pozostanie z marną perspektywą szansy na nowy interes, zupełnie od zera. Ale…

Zacząłem darzyć sympatią Maksymowicza i ten tom przebrnęliśmy lekko i przyjemnie (tak, zgadza się… zależy dla kogo), ale chodzi mi o to, że pod skórą czułem każdą nową transakcję, której bohater na pewno nie przepuści. Że nawet w najdziwniejszym zbiegu okoliczności wyskoczy jak królik z kapelusza, ogłaszając swój doskonały plan i krocie z niego płynące, bądź stworzy ...