Sopel. Część II

Po raz kolejny zagłębiam się w świat Przygranicza stworzony przez Pawła Kornewa. Świat zimny, mroczny, pełen broni, magii, brutalności i tajemnic. Główny bohater zostaje wysłany na rajd wraz z grupką podwładnych mu ludzi. Traktując zadanie jako możliwość ucieczki od problemów, w które wpada na każdym kroku, zostawia za sobą Fort z czyhającym nań zewsząd niebezpieczeństwem i rozpoczyna wędrówkę na Północ. Jedyne co go męczy to dziwne uczucie w środku, ucisk, przeświadczenie o zagrożeniu i dziwne lęki. Sopel znów znajduje się w centrum zainteresowania różnych frakcji. Początkowe wrażenie, że popadł w paranoje odchodzi w niepamięć, zaczyna się ucieczka, gra na śmierć i życie, fart, szczęście i ból. Tym razem fabuła nie jest tak chaotyczna jak w poprzedniej część. Domysły i podejrzenia uzyskują potwierdzenie. Strach przed nieznanym zagrożeniem materializuje się, przeciwnicy zdradzają swoją tożsamość, dają szanse, możliwości, ale mimo tej na pozór pokojowej pozy trzymają w rękach amulety i celują do głównego bohatera i jego towarzyszy. Akcja obfituje zarówno w przypadki takie jak spotkanie ze stadem wilków czy chmarą wampirów, ale również przemyślane i zorganizowane ataki ze strony tych złych. Pierwsza część Sopla stworzyła liczne tajemnice, niedomówienia, rozbudziła ciekawość i zrobiła chrapkę na dalszy rozwój sytuacji. Druga daje to, na co czekali wszyscy czytelnicy poprzedniej części - rozwiązanie, śmierć, różnorakie kłopoty, nieprzewidziane wydarzenia, bójki, walki z użyciem b...

Chyba trochę lepsza niż poprzednia część. Jakoś tak więcej się dzieje, sama historia jest dość interesująca, a do tego wciąga. Te wszystkie intrygi, ucieczki, pogonie... Wszystko zostało napisane tak, że chociaż momentami ciężko się czyta, książka trzyma w napięciu właściwie do ostatniej strony. A to zakończenie... Zaraz biorę się za "Śliskiego" :)