Tam i tutaj

Ma czterdzieści kilka lat
i jest osobą dwujęzyczną.

W pracy dużo czyta, tłumaczy, poprawia,
a także pisze.
Praca wymaga znajomości
jeszcze jednego języka,
który również opanowała
do perfekcji.

Kiedy zmęczona zasypia
i budzi się zmęczona,
zamiast do łazienki
wchodzi w ścianę.
Jest na prawo,
a powinna przecież być na lewo.
Od czterech lat
pisze powieść
w języku, który zna naprawdę.
Ma już pół strony.
Z domu wyjechała
dwadzieścia trzy lata temu.
Osobą jest na pewno
dwujęzyczną.

Jak można żyć bez miłości?
Zwyczajnie, po prostu,
normalnie i codziennie. Nudno.

Teraz już nie przez całe życie,
tylko jego resztę,
przed obiadem i po obiedzie
samemu i z innymi,
z tym kimś, z rodziną, z dziećmi,
chociaż na pewno nie z psem.

Spokojnie, bez histerii,
codziennie, bez żadnych łez
(ma już swoje lata),
nieco ciszej
(dużo można jednak wytrzymać).

Aż do śmierci,
tej normalnej,
rozumiejąc lub nie,
udając zrozumienie lub nie,
oddychając powolutku, chociaż zwyczajnie,

z chroniczną nadczynnością
hormonu nadziei.

istniejemy do najbliższego drzewa
a potem zanikamy
jesteśmy w zanikaniu
dla wszystkich i nikogo

jesteśmy dla siebie
jesteśmy zakochani
a mgła
a mgła zostawia pustą drogę