Opinia na temat książki Tańcz, tańcz, tańcz

Do książek Murakamiego podeszłam z dystansem, jak to mam w zwyczaju ze znanymi pisarzami. Nie wiedziałam, czego oczekiwać, czy zachwyt milionów ludzi na świecie udzieli się i mnie? Nie mogę powiedzieć, że po przeczytaniu tej lektury nie mogłam spać i jeść, jednak nie mogę również stwierdzić, że była to zwykła powiastka. "Tańcz, tańcz, tańcz" jest przepełniona subtelnością, czymś delikatnym i ulotnym, zdziwiło mnie, z jaką łatwością udało się Murakamiemu to uchwycić. Podążanie za ciągle zmieniającym się tokiem myślenia głównego bohatera, którego myśli przeskakują z jednej na drugą w szybkim i nieco chaotycznym tempie i który nawet nie zauważa, że dzieje się wokół niego coś niezwykłego, było ciekawym doświadczeniem. Murakami nie odkrywa Ameryki, jednak dodaje takiej piekielnej subtelności, którą ciężko pomylić z jakimś innym autorem. Zagłębiam się w jego kolejną powieść i wrażenie jest podobne. Co mnie jednak zawiodło to ciągłe oczekiwanie na jakiś punkt kulminacyjny, jednoznaczne zaznaczenie...jakiegoś przejścia, zmiany. Ale może to jego sztuka, zostawienie czytelnika z lekkim grymasem na twarzy "that's it?".