Opinia na temat książki Teatr pod Białym Latawcem

W międzyczasie wpadła mi w ręce książka Ilony Gołębiewskiej. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, lecz z pewnością nie ostatnie.

Tytułowy teatr pod białym latawcem to miejsce schronienia dla dzieci i młodzieży pokrzywdzonej przez los. To miejsce, w którym osoby niepełnosprawne mogą realizować swoje pasje, rozwijać kreatywność i spełniać marzenia.

Główna bohaterka, Zuza Widawska, niegdyś nieustępliwa dziennikarka, zalicza wpadkę stulecia i wypada z obiegu. Z wilczym biletem od dawnego pracodawcy dziewczyna ma trudności ze znalezieniem pracy. Wreszcie zatrudnia się w pisemku kobiecym, gdzie produkuje porady dla kur domowych. Jak łatwo się domyślić nie jest to jej wymarzona praca. W dodatku traci chłopaka i majątek. Zmuszona sprzedać piękny apartament ląduje w zapyziałej klitce, w otoczeniu ekscentrycznych sąsiadów.

Przez przypadek rozpoznaje w starszej kobiecie mieszkającej piętro wyżej byłą diwę teatralną. Dzięki temu spotkaniu Zuzka wpada na pomysł wywiadu dla "Kobiety takiej jak ty". Przez Elenę Nilsen dziennikarka poznaje również jej podopiecznych - ubogie dzieci, dla których była aktorka prowadzi nieodpłatnie warsztaty teatralne oraz piecze pyszne ciasteczka.

Po nitce do kłębka Widawska trafia do podupadającego teatru na Woli, w którym ma odbyć się Festiwal Magicznych Nut, organizowany przez Fundację Złotych Serc.

Teatr to miejsce, w którym łączą się losy wszystkich bohaterów dramatu: jego dyrektora i aktorów, podopiecznych fundacji, Zuzy, Eleny oraz biznesmena Jakuba Bilewicza.

Bohaterowie powieści muszą poradzić sobie z osobistymi dramatami i podjąć trudne decyzje. Nie mogę zdradzić zakończenia tej historii, nie chcąc psuć wam niespodzianki.

Gorąco zachęcam do przeczytania książki.