Opinia na temat książki Ten pierwszy ostatni dzień

"Wiem, że nie mam zbyt wiele czasu, czuję to w sercu. Muszę przeżyć swoje pierwsze razy - może nawet ostatnie - dopóki mogę."
••
"- Chcę tworzyć wspaniałe wspomnienia. Coś, do czego będę mógł wrócić, kiedy życie wyda się trudne."
••
-(...) Nie jesteś nic winien ludziom, którzy nie chcą patrzeć na twoje szczęście."
••
"- Boję się, że umrę, zanim zdążę się zakochać."
▪︎▪︎
Przyznaję bez bicia, że nie czytałam książki "Nasz ostatni dzień" i nie wiedziałam czym jest Prognoza Śmierci czy aplikacja Ostatni Przyjaciel, jednak nie miało to absolutnie żadnego znaczenia, z dwóch powodów. Po pierwsze jest to prequel, a po drugie całkowicie przepadłam w historii Oriona i Valentina, i nie wiem, którego z tej dwójki bohaterów pokochałam bardziej.

"Ten pierwszy ostatni dzień" to na pierwszy rzut oka opowieść o śmierci, przeznaczeniu i o tym co nieuchronne. Jednak według mnie to przede wszystkim opowieść życiu, o braniu z niego tego co najlepsze, o życiu tu i teraz. To także łapiąca za serca opowieść o miłości, która pojawia się niespodziewanie i równie szybko znika, ale zostawia po sobie niezapomniany ślad.
Jest ona smutna i piękna zarazem, ponieważ mimo wszystko niesie ze sobą nadzieję i uświadamia, że śmierć nie jest najgorszym co może nas spotkać. Prawdziwą tragedią jest życie pozbawione barw, miłości, przyjaźni i kochających, wspierających ludzi.

Ta historia wzruszy was nie jeden raz, lecz mimo wszystko uśmiechnięcie się na końcu i chociaż będzie to uśmiech przez łzy, to zyskacie pewność, że będzie dobrze, może nie teraz, może nie od razu, ale za jakiś czas.