The Dark Defiles

Ostrzegam uczciwie, że poniższa opinia, chociaż krótka, zawiera wulgaryzmy stosowne do stylu w jakim napisana jest ta książką. Kto nie lubi niech nie czyta dalej.




Ringil Eskiath, antybohater "The Dark Defiles", zabijaka, mistrz miecza, gej i jedyny facet w okolicy, który skutecznie zdołał nakazać miejscowym bogom by poszli się pierdolić. Trudno nie było poczuć do niego pewnej sympatii choćby za ten ostatni numer, pomimo tego, że znakomita większość jego działań nie mieściła się w żadnych kanonach dobrego wychowania. O słownictwie nie wspominając. Wraz z dwojgiem pozostałych głównych bohaterów, ostatnią przedstawicielką rasy czarnoskórych Kiriathów z innego świata, Archeth Indamaninarmal i starym weteranem ze stepów, Egarem Smokobójcą, stanowili trudną do zapomnienia drużynę, o ile w ogóle można użyć tego słowa w odniesieniu do trójki indywidualistów. Bohaterowie są główną, chociaż z pewnością nie jedyną, zaletą całej trylogii Morgana. Sprawiają wrażenie prawdziwych ludzi a ich problemy, radości, rozterki, zalety i słabości wydają się autentyczne i sprawiają, że chce się również uwierzyć w całe fantastyczne otoczenie, w którym umieścił ich autor. Kolejną zaletą są świetne dialogi, zwłaszcza kłótnie Ringila z jego boskim patronami. Ironia, humor i złośliwości z obu stron czyta się z dużą przyjemnością. Nie wątpię, że R. Morgan dobrze się bawił pisząc. A przynajmniej tak można wnosić z treści pełnych ironii i patosu rzekomych cytatów z "Wielkich Kronik Yh...