Opinia na temat książki Toń

Od kiedy rynek literacki zalewa nieprzerwanie fala literatury pseudo wojennej zdecydowałam, że szkoda mi czasu na poszukiwania i segregowanie. Od tatuażystów, zegarmistrzów, psów, czy kochanek komendanta - wybór ogromny, choć już same tytuły brzmią ostrzegawczo. Do tego dodamy dobry marketing i książka przewija się wśród tysięcy postów.
Dlaczego zatem zdecydowałam się na Toń? Sukces poprzedniej książki tej autorki stanowił główną zachętę.

Prusy Wschodnie to rejon niezwykle rzadko uczęszczany przeze mnie nie tylko turystycznie, ale i literacko. To tu przeplatają się losy Polaków, Litwinów i Niemców. Opowiedziana w formie sagi rodzinnej wielopokoleniowa historia dotyka poczucia tożsamości narodowej, kryzysu migracyjnego, pokazuje niezłomne i silne kobiety, które podnosiły głowę mimo zaznanej przemocy. Choć nie jestem zwolenniczką przeplatanych form czasowych współczesności i II giej wojny światowej to tutaj wybrany przez autorkę sposób przedstawienia wydarzeń był wręcz idealny. Czuje, że nikt inny nie opowiedziałby tej historii w sposób tak porywający, zgrabny i nieprzegadany.
Te sugestywne, sensualne opisy przyrody idealnie utrwalały chwilę, podkreślały jej ulotność.

Chylę się pod ciężarem tej historii, bo tytułowa Toń porwała mnie w swoje odmęty. Trochę żal, że o tak ważnych książkach nie poświęca się wystarczająco czasu w debacie kulturowej. Jestem oczarowana. Wielka to historia, podkreślająca brutalność wojny, migrację językową i bohaterów nie mogących oprzeć się nadchodzącym zmianom.
Choć w tak wysłużonym temacie napisano już wszystko, to gdy na scenę wkracza Ishbel Szatrawska ze swoją Tonią deklasuje literackich konkurentów.

Ogromnie polecam !