/o-850367/n/tradycja-chrzescijanska-historia-rozwoju-doktryny-t-4)
To wielotomowe opracowanie jest lekturą obowiązkową dla studentów poznających historię rozwoju doktryny chrześcijańskiej, a także ważnym źródłem dla badaczy zajmujących się dziejami religii. Dzieło profesora Pelikana stanowi doskonały punkt wyjścia do dalszych badań w tej dziedzinie, czytelnicy zaś odnajdują w autorze swego nauczyciela i mistrza.
Marjorie O?Rourke Boyle, ?Commonweal?
Przedostatni tom cieszącej się uznaniem historii doktryny chrześcijańskiej autorstwa Jaroslava Pelikana ? nagrodzonego przez Medieval Academy prestiżowym Medalem Haskinsa ? obejmuje okres reformacji i wydarzenia, które do niej doprowadziły.
Niniejszy, czwarty tom Tradycji chrześcijańskiej przeniósł mnie do tego okresu w dziejach doktryny chrześcijańskiej, od którego rozpocząłem swoją pracę naukową. Już wtedy byłem świadomy, że pod wieloma względami myśl reformacji odtwarza słownik i wzorce myślowe okresu patrystycznego i średniowiecza. Dziś jestem jeszcze bardziej przekonany, że na XVI stulecie należy patrzeć w kontekście jego ciągłości i braku ciągłości względem dziejów doktryny Kościoła od II wieku. Mimo deklaracji sola Scriptura (łac. jedynie Pismo) protestanci pokazali, że Scriptura nigdy nie było sola. Bardzo bym pragnął, aby czytelnicy tego tomu potraktowali poważnie ten kontekst omawianych tu zjawisk, który czyni je częścią dziejów chrześcijańskiej tradycji.
Z przedmowy
Marjorie O?Rourke Boyle, ?Commonweal?
Przedostatni tom cieszącej się uznaniem historii doktryny chrześcijańskiej autorstwa Jaroslava Pelikana ? nagrodzonego przez Medieval Academy prestiżowym Medalem Haskinsa ? obejmuje okres reformacji i wydarzenia, które do niej doprowadziły.
Niniejszy, czwarty tom Tradycji chrześcijańskiej przeniósł mnie do tego okresu w dziejach doktryny chrześcijańskiej, od którego rozpocząłem swoją pracę naukową. Już wtedy byłem świadomy, że pod wieloma względami myśl reformacji odtwarza słownik i wzorce myślowe okresu patrystycznego i średniowiecza. Dziś jestem jeszcze bardziej przekonany, że na XVI stulecie należy patrzeć w kontekście jego ciągłości i braku ciągłości względem dziejów doktryny Kościoła od II wieku. Mimo deklaracji sola Scriptura (łac. jedynie Pismo) protestanci pokazali, że Scriptura nigdy nie było sola. Bardzo bym pragnął, aby czytelnicy tego tomu potraktowali poważnie ten kontekst omawianych tu zjawisk, który czyni je częścią dziejów chrześcijańskiej tradycji.
Z przedmowy
