"Trzy razy miłość"

Właśnie skończyłam czytać powieść Piotra Podgórskiego „Trzy razy miłość” i moja pierwsza refleksja – niemożliwe, żeby to napisał mężczyzna ! Co mnie pozytywnie zaskoczyło u autora ? Znakomita znajomość kobiecej psychiki i duża wrażliwość oraz zdolność obserwacji życia.

Nie wiem, ile autor ma lat i czy to wynika z jego bogatego doświadczenia życiowego, czy po prostu natura go obdarzyła go taką wrażliwością i otwartością na drugiego człowieka.
Z okładki książki dowiedziałam się, że pasją autora jest psychologia, więc to częściowo tłumaczy dobre opisy życia rodzinnego, czy małżeńskiego, jakie pokazano w powieści.

Bohaterkami są trzy kobiety, które los zmusił do przewartościowania swojego życia i jego zmiany.
Spotykamy Martę pochodzącą z „zimnej” rodziny i mającej za męża klasycznego psychopatę, którego przyłapuje na zdradzie. Na marginesie dobry porter mężusia i rodziców kobiety, przykład tzw. zimnego chowu, na pewno wielu czytelników miało wrażenie - znam te typy zachowań.

Jest jeszcze przebojowa kobieta, dziennikarka śledcza z Warszawy – Ewelina i
znachorka Maria. Wszystkie trzy kobiety spotkały się w podkarpackiej wsi i każdej z nich to spotkanie przyniosło coś niezwykłego.

Piotr Podgórski opowiedział nam historię, która mogła przydarzyć się każdemu z nas. Powieść dobrze się czyta, ogromny plus dla autora za realistyczne przedstawienie podkarpackiej wsi. Momentami powieść jest prz...

Po lekturze klimatyczno - podhalańskiej „Ślebody” chciałam jeszcze zostać w klimacie polskich gór. Było mi wszystko jedno: kryminał, obyczajówka, reportaż, byle w górach i byle nie romans, bo nie lubię. Nie przeczytałam opisu, bo nieroztropna kobieta ze mnie, ale widziałam przecież tytuł. I dostałam za swoje. Romans jak ta lala. Góry wprawdzie są, ale gdzie im tam do klimatu Murzasichla i chatki Babońki ze „Ślebody”, czy zagrody z „Siedmiu szmacianych dat”. Za to jest i kryminał, i obyczajówka, i romans. A ponieważ powieść nie za obszerna, każda z tych warstw potraktowana bardzo powierzchownie. Z prędkością torpedy bohaterowie zakochują się i oświadczają , a bukiety z czerwonych róż, wiersze, pierścionki zaręczynowe pojawiają się u dojrzałych ludzi po kilku dniach znajomości lub kilkudziesięciu zamienionych w życiu zdaniach. Morderstwa lub ich próby to wątki błyskawiczne, a ratunek przychodzi nieoczekiwanie i w ostatniej dosłownie chwili. A warstwa obyczajowa? No cóż, tu był największy potencjał, ale ważne tematy, o których chętnie bym poczytała, są tylko polizane: ciężka choroba i nagłe wyzdrowienie, trudne relacje z toksycznymi rodzicami i w nie-partnerskim małżeństwie, zdrada, dramat matki, która z konieczności oddała dziecko do adopcji oraz odczucia tego dziecka, teraz już dorosłego mężczyzny. Te wszystkie trafiające do mnie wątki umykają na drugi plan na rzecz rozbudowano wątku romansowego, gdzie jest tak dużo lukru, że aż mdli. Główni bohaterowie: panie infantylne ...