Opinia na temat książki Tusz

Leora żyje w świecie, gdzie każda decyzja zostaje zapisana tuszem na skórze. Po śmierci ze skóry tworzy się księgę, która po tzw. “ważeniu” zostaje, aby zapamiętać istnienie lub niszczona dla wiecznego zapomnienia. Dziewczyna czeka na werdykt w sprawie swojego ojca. Jednak między czasie odkrywa wiele tajemnic, które burzą jej dotychczasowy światopogląd.

Z pięknymi okładkami często tak jest, że kiedy otworzy się książkę, fabuła okazuje się totalną klapą. Postanowiłam się jednak pod tym względem nie zrażać i sięgnęłam po “Tusz”. Zwłaszcza że pomysł na fabułę wydał mi się naprawdę interesujący. Niestety pomysł to jedno, a wykonanie to drugie. Książka okazała się strasznie nudna i chyba największa akcja dzieje się w 50. ostatnich stronach. Przeważają tu głównie rozmyślania bohaterki idealizujące świat wytatuowanych, które w pewnym momencie stały się strasznie nużące. Po świecie pełnym wytatuowanych ludzi oczekiwałam większej ilości działań, czy jakiejkolwiek rozrywki. Otrzymałam wręcz szarą i nijaką rzeczywistość, momentami klimatem przypominającą życie Altruistów z “Niezgodnej”.

Postacie tam występujące również były nijakie. Nie czułam w nich werwy do życia i gdyby nie opis wyglądu to byliby dla mnie tacy sami. Leora natomiast była dodatkowo wyjątkowo naiwna. Miała fakty przy twarzy, a mimo to wierzyła w swoje stare przekonania. Nie polubiłam ją, ale jeśli mam być szczera to nie było postaci, do której mogłabym żywić jakieś uczucia.

Nie rozumiem tych pozytywnych recenzji, które znajdują się na temat tej książki. “Tusz” jest nudny i nijaki, a bohaterka naiwna i momentami głupia. Sądziłam, że po takim pomyśle na fabule dostane rollercoaster emocji oraz działania niczym we wspomnianej wyżej “Niezgodnej”. Niestety dla mnie została tylko ładna okładka. Całość dostaje ode mnie 3/10 i nie jestem pewna, czy sięgnę po następne części.