Ty pieronie! Biografia Franciszka Pieczki

Jaki był Franciszek Pieczka, wybitny aktor, który zagrał 500 ról filmowych i teatralnych?

Ty pieronie! to wnikliwy i czuły obraz jego aktorskiej wielkości połączonej ze skromnością, prawością i uczciwością.

Do bliskiego kręgu Franciszek Pieczka dopuszczał garstkę osób. Ale wszyscy, którzy go znali, mówią, że był niezwykle skromny i ciepły. Nigdy się nie wywyższał, nie pchał się na pierwszy plan. Bardzo rzadko bywał na bankietach, nie znosił rozgłosu.

Ze wstępu

Ta biografia Franciszka Pieczki to bardzo pięknie napisana historia o znanym chyba wszystkim znakomitym aktorze. Z wielka ochotą zabrałam się za lekturę. Książka jest bardzo ładnie wydana, w twardej oprawie z bielutkimi kartkami w środku i kontrastującymi z nimi czarnobiałymi fotografiami, które pokazują nam kunszt aktorski Franciszka Pieczki, który niestety odszedł w tym roku.
Nie jest to typowa biografia, bo sam Franciszek Pieczka był bardzo skromnym człowiekiem i nie lubił mówić o sobie, nie był mu potrzebny rozgłos. Cenił sobie prywatność, jego światem była zona oraz dzieci i wnuki. To był bardzo ciepły, życzliwy i skromny człowiek, którego pokochały miliony widzów. Nie zmieniła go nawet jego wielka popularność, na którą ciężko sam zapracował, bez ustawek na ściankach czy social mediach, nie pchał się na pierwszy plan, a mimo to wszyscy go znali i bardzo cenili.
Mimo tego, że widziałam go w wielu ekranizacjach kinowych jak również w teatrze telewizji czy serialach telewizyjnych, to miałam jeden raz okazję widzieć go na żywo na scenie w Teatrze Powszechnym w spektaklu "Wesołe kumoszki z Windsoru". Uwielbiałam jego grę. Zresztą nie tylko ja...
Nie będę opisywała szczegółów z tej książki, bo naprawdę lepiej jest przeczytać samemu tę opowieść o karierze filmowej i teatralnej Franciszka Pieczki.

Świetna biografia. Pozwala na nowo poznać i odkryć Franciszka Pieczkę, wybitnego Aktora, kreatora wielu niezapomnianych ról, a przede wszystkim dobrego człowieka. Ślązak z charakteru i urodzenia, twardo stąpający po ziemi. Intrygująca postać. Przyjemna lektura.

Nieczęsto czytuję biografię, zwykle wolę się oddawać bez reszty światu magii i czarów. Ale dla życiorysu Franciszka Pieczki z entuzjazmem zrobiłam wyjątek, ponieważ dla mnie zawsze był on i będzie jednym z najwybitniejszych polskich aktorów.

Autorka książki Magda Jaros wykonała iście mrówczą pracę gromadząc wspomnienia ludzi związanych z Panem Franciszkiem. Czytelnikowi postać aktora przedstawia nie jako suche fakty urodził się – żył – zmarł ale jako opowieść. Historię wyplecioną ze wspomnień, tych którzy najlepiej znali aktora i byli mu drugą rodziną.

Mamy więc niewielki wgląd w jego dzieciństwo i życie prywatne (aktor nie był wylewny i nie miał w zwyczaju dzielenia się swoją prywatnością) i bardzo ludzkie spojrzenie na jego karierę zawodową. Magda Jaros zgromadziła i bardzo umiejętnie wplotła w tekst swojej książki liczne wywiady z reżyserami i aktorami, którzy mieli ten zaszczyt bycia współpracownikami Franciszka Pieczki. Wszyscy jak jeden maż zapamiętali go jako człowieka o wspaniałym umyśle i szlachetnym sercu. Jedna z przepytywanych osób posuwa się nawet do sformułowania tezy, że dobro na świecie powinno mierzyć się w „pieczkach” na cześć tego wspaniałego człowieka.

Sama książka nie jest długa, liczy jedynie 256 stron ale moim zdaniem autorce udało się ująć w niej to co najważniejsze. Pozostawione przez przyjaciół i kolegó...

Przeczytanie tej książki odwlekałam jak najdłużej, gdyż nie lubię mierzyć się czasem z rzeczywistością. Są osoby na świecie, których mogłam nigdy na oczy nie zobaczyć, lub nie usłyszeć ich głosu na żywo, a bardzo ich lubiłam. Taką osobą jest właśnie Franciszek Pieczka. Od zawsze uwielbiałam wsłuchiwać się w jego telewizyjny głos, gdyż przebijała się przez niego szczerość i mądrość życiowa. Be względu na to, czy grał pijaczka, czy inną osobę, potrafił robić to z klasą. Nie istnieją żadne przesłanki ku temu, by nazywać go zwyczajnym, bądź niezwyczajnym. Był to człowiek, który życie prywatne traktował jako skarb. Nikt ze znajomych nie był w stanie powiedzieć o nim jako o złej wersji. Nie było też żadnego skandalu z jego udziałem. Nie robił niczego, co ktokolwiek mógłby wykorzystać przeciwko niemu. Był wielki i rozważny, a jednocześnie cichy i zamknięty w sobie. Prawdziwy człowiek tajemnica, który nigdy nie zrobił niczego, co można by było wykorzystać przeciwko niemu. Nawet ludzie z telewizji z którymi pracował dziesięć lat nic o nim nie wiedzieli. Jednak czy zatem autorce udało się dojść do czegoś, co nikt dotychczas nie wiedział?
Biografia pana Franciszka jest napisana niby dość dokładnie, lecz zawiera bardziej suche fakty. A przynajmniej na samym początku. Jaki zatem był jako dziecko? Co sprawiło, że udało mu się przebić do wielkiego świata sławy? Jak wyglądała jego życiowa miłość?

,,Tak w 1954 roku zaczęło się moje małżeństwo, które przetrwało pięćdziesiąt l...