Tyle groźnych miejsc

Od kilku lat naprawdę rzadko sięgam po książki zagranicznych autorów. W zeszłym roku jednak dwie pisarki skradły totalnie moje mroczne serce i jedną z nich była Stacy Willingham. Jej debiut oczarował mnie absolutnie i nie spodziewałam się, że może napisać coś jeszcze lepszego. Ogromnie ucieszyła mnie informacja o wydaniu kolejnej historii spod jej pióra i przystąpiłam do lektury ze sporymi oczekiwaniami.
"Tyle groźnych miejsc" to chyba najbardziej angażująca powieść, z jaką zetknęłam się w ostatnim czasie. Autorka stworzyła tak sugestywną narrację, że poczułam się wręcz wessana w życie głównej bohaterki. Jej emocje wylewają się z każdego zdania, jej determinacja w drodze do prawdy budzi podziw, ale mimo wyjątkowo silnego współodczuwania, w kilku momentach pojawiały się wątpliwości co do jej udziału w wydarzeniach stanowiących oś fabularną. Stacy Willingham w niesamowity sposób manipulowała wątkami tak, by totalnie zamieszać mi w głowie.
Złożoność tej historii uświadomiłam sobie w pełni dopiero po przeczytaniu całości. Oczywiście zaginięcie dziecka i próba wyjaśnienia tej sprawy wiodą tutaj prym, ale towarzyszy im wiele istotnych społecznych tematów, niektóre z nich to wręcz przełamywanie tabu. Na podkreślenie zasługuje jednak fakt, że wszystkie te wątki łączą się w logiczną całość i nie odnosi się wrażenia, że jest ich za dużo. Myślę, że największy wpływ na to miała kompozycja tej powieści, to, że autorka nie zarzucała nas trudnymi przeżyciami bohaterów, a budowa...

“Tyle groźnych miejsc” to druga powieść Stacy Willingham. Jest to thriller psychologiczny z tych toczących się spokojnie, ostatecznie jednak dający czytelnikowi pełną satysfakcję - to zarówno dobra intryga kryminalna, świetne kreacje psychologiczne postaci, ale i dużo więcej, bo i dostarcza sporo dobrych tematów do refleksji. Historia toczy się wokół matki, której rok temu zaginęło dziecko, do tej pory nie zostało odnalezione, a ona od roku nie przespała normalnie ani jednej nocy. Nie ustała też w poszukiwaniach. I tak poznając historię z jej perspektywy zastanawiamy się nad postrzeganiem rzeczywistości, którą przecież każdy z nas dostrzega przez pryzmat własnych doświadczeń. I my te jej doświadczenia poznajemy, wraz z biegiem lektury coraz dokładniej. Bo jej przeszłość skrywa niejedną tajemnicę… Bohaterka zatem daje się nam dobrze poznać, wprowadza uczucie niepokoju - im dalej, tym sami nie jesteśmy pewni jak dobrze możemy ufać w jej osąd tego, co dzieje się dookoła, co stało się w nocy porwania. Sama autorka w posłowiu zwraca uwagę na kreacje postaci kobiecych, bo to właśnie o nich jest ta historia. O tym, jakie role przyjmujemy, w jakie role dajemy się wepchnąć i jak mocno można w nich utkwić. To także historia o zbrodni, o fascynacji przemocą, o jej bliskości, ale i tym, jak wygląda to w świecie internetu, kiedy to podcasty kryminalne zyskują coraz większą popularność. Lubię takie thrillery, niespieszne, solidnie zbudowane, z dobrą warstwą tematów do refleksji. Polec...

Isabelle Drake od roku cierpi na bezsenność, nie potrafi poradzić sobie z zaginięciem malutkiego synka, który w dalszym ciągu się nie odnalazł. Kobiecie wydaje się, iż jest jedyną osobą, która wciąż stara się odnaleźć malca, podczas gdy policja utknęła w miejscu ze sprawą. Isabelle decyduje się wziąć udział w nagrywaniu podcastu, mającego na celu dotarcie historii zaginięcia Masona do większej liczy odbiorców i potencjalnych świadków. Znajdująca się w ogniu dociekliwych pytań kobieta, przestaje wierzyć w swoje racje i wspomnienia, zaczyna niemalże podważać prawdziwość swoich zeznań. Kobieta nie wie komu może ufać, nie jest pewna czy może ufać samej sobie.

Fabuła książki została podzielona na dwie przeplatające się części. Pierwsza z nich jest pierwszoosobową narracją wydarzeń obecnych, w rok po zaginięciu chłopca. Z kolei druga część opowiada o urywkach traumatycznego w skutkach dzieciństwa Isabelle. Wprowadzenie do fabuły wspomnień kobiety, daje lepszy i dokładniejszy obraz tego, jak wczesne lata młodości mogą wpłynąć na życie dojrzałego człowieka. W przypadku głównej bohaterki powieści, odegrały one nadrzędną rolę w procesie dojrzewania, a i w pełni dorosła i ukształtowana postać Isabelle, wciąż zmagała się z demonami przeszłości.

Początkowo akcja tej powieści toczy się niespiesznie, ale wraz z każdym kolejnym rozdziałem zaczyna nabierać tempa, a coraz to nowsze i szokujące sekrety zaczynają wychodzić na światło dzienne. Autorka ...

Po w moim mniemaniu świetnym debiucie, jakim były 𝘉𝘭𝘺𝘴𝘬𝘪 𝘸 𝘮𝘳𝘰𝘬𝘶, Stacy Willingham powraca z nowym thrillerem psychologicznym pt. 𝘛𝘺𝘭𝘦 𝘨𝘳𝘰ź𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘤.

Isabelle Drake prawie od roku nie może zmrużyć oka, szukając zaginionego synka, który został porwany nocą z rodzinnego domu.
Kobieta zgadza się wziąć udział w podkaście i tam w ogniu pytań, wyczerpana codzienną walką, zaczyna wątpić we własną wersję wydarzeń i przede wszystkim w siebie.

Pierwszoosobowa narracja bieżących wydarzeń przeplata się ze wspomnieniami Izzy, tworząc spójną, choć złożoną i szokującą całość. Przeszłość ta budzi wiele podejrzeń, skłania do przemyśleń i pozwala spojrzeć na obecne chwile z innej perspektywy. Autorka od początku sugeruje nam, że główna bohaterka ma jakieś tajemnice: niechętnie wspomina swoją rodzinę, a w dzieciństwie lunatykowała.

"Jakieś pięćdziesiąt procent zaburzeń snu wiąże się z lękami, depresją albo innym zaburzeniem psychospołecznym czy chorobą".
Powieść dotyka trudów macierzyństwa, wyniszczających rodzinnych sekretów i kłamstw, które powtarzane bez przerwy stają się w naszym umyśle prawdą. Ukazuje przyjmujący portret matki borykającej się z utratą dziecka. To również fascynująca analiza funkcjonowania człowieka pozbawionego snu.

𝘛𝘺𝘭𝘦 𝘨𝘳𝘰ź𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘤 to nie tylko wspaniała kreacja psychologiczna postaci, ale przede wszystkim pełna napięcia i tajemniczości atmosfera, intrygująca fabuła, całe spectrum emocji i gęsty klimat Południa Stanów...

Czytałam wcześniej „Błyski w mroku” tej autorki, byłam więc ciekawa jej kolejnej książki. Musze przyznać że sam początek był dla mnie nudnawy i z pierwszych 5 rozdziałów czułam się zawiedziona, później jednak akcja przyspiesza i zaczyna wyglądać jak na prawdziwy thriller przystało. Syn Isabelle został porwany równo rok temu. Matka jest zdesperowana, od tego czasu praktycznie nie śpi, tylko szuka syna w każdy możliwy sposób. Przepytuje sąsiadów, tworzy mapę potencjalnych porywaczy. Niestety nic nie przynosi rezultatów. Isabelle stara się by nie przestano mówić o jej synu jeżdżąc na spotkania z pasjonatami zagadek kryminalnych. Po jednym z nich w samolocie spotyka Doziera prowadzącego kryminalne podcasty i pomagającego rozwiązywać trudne sprawy. Wtedy to, za jego poleceniem zaczyna iść innymi drogami niż dotychczas. Jednak Isabelle skrywa jeszcze inny sekret, gdyż kiedyś ktoś już niknął z jej domu i ona nie wie czy nie przyczyniła się do tego. Jak bym nazwała tę książkę, chyba taniec ze snem. Izabelle w końcu odkrywa co się zdarzyło zarówno wiele lat temu, jak i obecnie, ale by się tego dowiedzieć musisz przeczytać tę książkę.