Ucieczka

Doświadczyłam tej historii w każdym calu, najbardziej poruszyła mnie nie relacja małżeństwa, które straciło syna, tylko sam chłopiec Johannes. Trudno żyć na świecie dziecku, które dostrzega swoją odmienność, a inni jej nie akceptują, rodzina bagatelizuje twierdząc, że przecież minie.

Znakomicie ukazana wiwisekcja relacji rodzinnych, małżeństwa przeżywającego żałobę dziecka, matki zaglądającej do kieliszka, ojca, któremu trudno się odnaleźć w nowej roli.
Wspaniała - to najodpowiedniejszy przymiotnik oddający charakter powieści, która zachwyca również formą. Są tu zdania, w których mówi kilku bohaterów na raz, czasem brakuje linearności, a całość zaczyna i kończy się tym samym rozdziałem. Powyższe zupełnie nie przeszkadza w odbiorze treści, autor znów zaskoczył nowatorską formą.
Opowieść zatacza koło, dopina się na ostatni guzik.

Ucieczka staje się od tej pory jedną z najlepszych książek ulubionej serii ze statkiem.

„Ucieczka” to poruszająca i niepokojąca powieść o małżeństwie, które po stracie syna próbuje na nowo odnaleźć sens życia. W wigilię Bożego Narodzenia spotykają się po raz pierwszy od dawna i spędzają razem wieczór w mieszkaniu Elisabet. Ona gra na pianinie i pije wino, a on, Sakarias, słucha. I choć próbują oboje nawiązać rozmowę, nie udaje im się porozumieć…

Autor zręcznie buduje napięcie i atmosferę tajemnicy, zaburzając chronologię i perspektywę narracji. Dzięki temu poznajemy różnych bohaterów od wewnątrz i razem z nimi przeżywamy przeszłość, teraźniejszość i niejasną przyszłość. Wszystko jest jakby rozmyte i nic nie jest oczywiste, poza żałobą, żalem i bólem, który pochłania bohaterów od środka. Książka nie daje łatwych odpowiedzi. Pokazuje rzeczywistość, w której trudno się pogodzić ze stratą i łatwo się jest zagubić w swoich emocjach. Styl autora jest precyzyjny, a zarazem pełny metafor i tajemniczości.

„Ucieczka” to powieść, która zmusza do refleksji nad sensem życia, miłości i śmierci. Rozbija serce na kawałki, które w miarę czytania nie chcą się poskładać. To także historia o tym, jak ważną rolę pełni komunikacja w relacjach, nie tylko tych miłosnych. To lektura, która zostaje w pamięci.

Polecam ją wszystkim, którzy lubią literaturę świetnej jakości i nie boją się trudnych tematów oraz emocji. Mnie przekonała do tego, aby sięgnąć po więcej książek z serii Skandynawskiej.

...

Carl Frode Tiller konfrontuje czytelnika ze śmiercią, stratą i żalem w wyjątkowy, a zarazem bardzo osobisty i pozbawiony subtelności sposób. W „Ucieczce" prezentuje obraz małżeństwa, które cierpi po stracie swojego jedynego dziecka. Portret złamanej rodzinny skrywa wiele warstw i pęknięć, które stopniowo są odsłaniane i obnażają bohaterów z ich masek.
Jestem pod wielkim wrażeniem formy i kunsztu Carla Frode Tillera. Autor eksperymentuje z kompozycją przestrzenią, narratorem i czasem. Scena, a zarazem perspektywa potrafi nagle się zmienić w środku zdania. Ten chwyt w ogóle nie wybija z czytania tej historii.Motyw muzyczny spina tę opowieść w klamrę, a finezyjne i oniryczne opisy wzbudzają niepokoju, ale jednocześnie zachwycają.
,,Ucieczka" Carla Frode Tillera to wspaniałe doświadczenie literackie ukryte w krótkiej, kameralnej historii z dobrze znanymi motywami. Najnowsza książka autora "Początków" opowiada o kruchości życia i relacjach. O pozorach, do których łatwo się przyzwyczaić i uwierzyć, a także o bagatelizowaniu potrzeb innych oraz samotności.