Vampire Lestat

Powieść jest genialna. Kocham całe Kroniki Wampirów, ale w Lestacie i "Królowej Potępionych" Anne Rice przeszła samą siebie. Mimo, że jest długa, nie zawodzi. Nie mogłam usiedzieć na miejscu, kiedy nie miałam książki w ręku. Lestata pokochałam już w "Wywiadzie z Wampirem", ale w teraz go wręcz ubóstwiam;) Rice jest geniuszem. To jak opisuje uczucia wampirów jest niesamowite, pełne pasji, a jednocześnie subtelne. "Lestat" jest arcydziełem.

Bardzo efektowne połączenie współczesnej wampiryczno-heavymetalowej osobowości Lestata z jego wcześniejszymi wcieleniami: niewinnego, zamkniętego w sobie młodzieńca, nihilistycznego krwiopijcy oraz racjonalistycznego, niespokojnego ducha, który "lądy i oceany przemierzył w poszukiwaniu klucza i odpowiedzi". Początek i koniec są zdecydowanymi atutami powieści. Drugi plus za barwne opowieści Mariusa, historię Akashy i Enkila oraz finałowe pojednanie z Louisem. Sama postać Lestata zdecydowanie góruje nad innymi, w końcu to bohater tytułowy, jednakże w miarę czytania powieści miejscami mamy go już dosyć i zaczyna nas przytłaczać. Minusem są tu również zbyt długie, monotonne i nużące dysputy egzystencjonalno-moralne między wampirami oraz zbyt mało akcji samej w sobie (90% książki stanowią opowieści i historie zawarte w jeszcze innych opowieściach i historiach, czyli bajdurzenie). Książka chyba na jeden raz, jakoś próbowałem zabrać się do niej ponownie, ale pamiętając wszystkie postaci i wątki, byłaby to raczej strata jakże cennego dzisiaj czasu a każdy wie, że tempus fugit.

Przebrnęłam przez tą książkę. Wiele osób nie jest w stanie jej przeczytać, rzeczywiście są fragmenty nudne ale kiedy zacznie się ją czytać to trudno odłożyć. W moim przypadku cały czas chciałam wiedzieć co robi Lestat a razem poznawać tą niezwykłą historie. Co do moich wspomnień o tej książce to wspominam ją bardzo dobrze od tamtej pory mam dziwną słabość do tego blondyna zwanego Lestat :) . Podpisuje się również że tą książkę warto przeczytać właśnie dla samego Lestata.

Dla mnie strasznie ciężka do przebrnięcia , choć mnie zaciekawiła to jednak mały druk liter mi nie odpowiada i strasznie się męczę . Ogółem książka jest napisana bardzo dobrze i ciekawie , ale momentami tak jak inni wspominali dłuży się niemiłosiernie.Ja akurat Lestata nie wyobrażałam sobie jako blondyna choć niby tak wyglądał w opisie , ale to tylko dlatego , że obejrzałam wcześniej film "Królowa Potępionych" i myślę iż dużo wątków z tej części było zawarte w filmie.

W przeciwieństwie do pierwszej części kronik wampirów "Wampir Lestat" ukazuje odmienny punkt widzenia o bohaterach pojawiających się w obu książkach. Kto raz wyrobił sobie zdanie o tym bohaterze, doznaje szoku, poznając jego życiowe losy. Lestat to współczesny bohater romantyczny: postać niezrozumiała przez świat, jednostka wyidealizowana, samotna i osamotniona w działaniu, gotowa do wielkich czynów i poświęcenia, buntownik rozdarty wewnętrznie.

Zdecydowanie lepsza od "Wywiadu z wampirem"! Ciekawie opowiedziana historia poszerza znane już wątki, m.in. wątek Armanda. Tym razem dowiadujemy się jak czuje, myśli i jak postrzega świat oraz upływ czasu Lestat, co w porównaniu z wiecznie narzekającym na swój los Louisem jest bardzo ożywcze. Niektóre fragmenty i opowieści były zbyt długie, ale mimo to "Wampir Lestat" był przyjemną lekturą.

Znacznie lepsza od pierwszej części. Choć pod koniec trochę nudziła podczas opisu pobytu Lestata w Egipcie i tak mi się podobała. Uważam jednak, że książki pani Rice są dość specyficzne i dziwne jak na mój gust. Za dużo w nich miłości męsko-męskiej jak dla mnie i tych przynudzających refleksji głównych bohaterów, których nie zawsze rozumiem.

Kolejność jest wypisana na jednej z pierwszych stron każdego tomu tego wydawnictwa, ale prosze: Wywiad z Wampirem, Wampir Lestat, Królowa potępionych, Opowieść o złodzieju ciał, Memnoch diabeł, Wampir Armand, Merrick, Krew i złoto, Posiadłość Blackwood, Krwawy kantyk, a z Nowych Kronik: Pandora, Wampir Vittorio

Na początku książkę czytało mi się bardzo przyjemnie, z czasem jednak zaczęła mi się nużyć. Jeśli chodzi o składnię to powieść została bardzo dobrze napisana, jednakże kompozycja tekstu nie była porywająca i ambitna. Mimo wszystko nie żałuję, że dobrnęłam do końca książki.

Miałam podobnie z "Wywiadem" byłam w połowie i odłożyłam na miesiąc, a potem znowu czytałam i przeczytałam. Natomiast kolejne części Wampir Lestat, Królowa potępionych, opowieść o złodzieju ciał i kolejne są naprawdę wciągające ;)

Zgadzam się z Maynardem. :) Książka jest świetna, jednak te długie opisy czasem aż nudzą.. Zbyt monotonnie, jednak i tak bardzo podobała mi się ta książka. O wiele lepsza od "Wywiadu z wampirem". Polecam.

Moja przeukochana książka. Jak dla mnie to już od pierwszych stron była cholernie ciekawa. Lepsza od 'Wywiadu z wampirem' Nadal najbardziej kocham Lestata, ale pokochałam również Mariusa ;)

Jak dla mnie, słabsza od "Wywiadu z wampirem". To taka współczesna powieść gotycka, momentami rozwlekła i po prostu nudna, przy zakończeniu (IMO) zbyt fantastyczna - nie lubię takich udziwnień. Jednakże, podobał mi się klimat, podobała mi się osobowość Lestata, ogólnie książka całkiem mi się podobała, ale nie wiem czy do niej powrócę.

Wywiad z wampirem o wiele lepszy, przez Wampira Lestata ledwo przebrnęłam, Królową potępionych odłożyłam w połowie. Jak dla mnie wywiad to arcydzieło, każda następna część coraz gorsza.

Jeśli spodobał Ci się film "Wywiad z wampirem", to koniecznie musisz przeczytać tę książkę. Specyficzny klimat, bez spłycania, stereotypów i uproszczeń jest specjalnością autorki.