Opinia na temat książki W Dolinie Żałobników, czyli jak uporać się ze stratą bliskiej osoby

Co można powiedzieć o osobie, która w większym stopniu niż inni ludzie fascynuje się śmiercią. Niektórzy uznają to zapewne za zaburzenie, ale to nie zmienia faktu, że w obszarze kulturowym jestem właśnie taką osobą, a zatem sięgam po każdą książkę mającą jakikolwiek związek z problematyką tanatyczną, ze szczególnym uwzględnieniem tematów funeralnych. Oglądam oczywiście także filmy, a Sześć stóp pod ziemią to mój ulubiony serial. Nie powinien zatem nikogo dziwić fakt, że w moje czytelnicze sidła musiały już wcześniej wpaść m.in. Nekrosytuacje. Perełki z życia grabarza autorstwa Guillaume’a Bailly (2019), Bez strachu. Jak umiera człowiek- książka będąca zapisem rozmowy Magdaleny Rigamonti z Adamem Ragielem (2015), Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej Małgorzaty Węglarz (2021), Jesionka dla trupa Magdy i Piotra Miesników (2022), cudowne Życie Violette Velerie Perrin (2022), wreszcie świetne komiksy Piotra Wojciechowskiego “Śmiechosława” z cyklu Opowieści Grabarza (2018-21). Do mojej czytelniczej kwiaciarni trafiają bardzo różne kwiaty - i reportaże, i bardzo zróżnicowane gatunkowo teksty beletrystyczne. Zwykle jestem bardzo zadowolona, choć bywają teksty takie, jak choćby Grabarz Karoliny Dietrich, o których chciałabym raz na zawsze zapomnieć…

No ale czas przejść do sedna. Kiedy zobaczyłam, że na półkach księgarskich pojawiła się pozycja W Dolinie Żałobników, czyli jak uporać się ze stratą bliskiej osoby Moniki Vasquez (2023), musiałam po nią oczywiście sięgnąć. Jeśli jesteście czytelnikami, którzy podobnie jak ja czują tę tematykę, będziecie zadowoleni. Jednocześnie jednak podkreślam, że ABSOLUTNIE nie jest to typ książki, która by w jakimkolwiek stopniu przypominała wcześniej wymienione pozycje. A zatem, co to za opowieść?

Fakt, że narracja prowadzona jest z punktu widzenia osoby, która straciła kogoś bliskiego i musi się ze stratą uporać, jest w zasadzie oczywisty, wynika bowiem z tytułu. Ważny jednak okazuje się sposób, w jaki autorka konstruuje ten pomysł, słowem, po jakie środki wyrazu sięga. To książka na wskroś przesiąknięta emocjami, które ekwiwalentyzowane są pięknymi metaforami, a w zasadzie personifikacjami. W zamyśle autorki każdy, kto stracił bliską osobę trafia do innego świata - owej Doliny Żałobników, w której musi odbyć wizytę w wielu domach. Ich gospodarze zaś przeprowadzają cierpiącego przez różne etapy żałoby. W Dolinie Żałobników mieszkają m.in. Pani i Pan Śmierć, staruszkę Ciszę, siostry Zmianę i Refleksję… Są inni tutorzy, potrzebni na drodze naszego pogodzenia się z sytuacją.

W książce jest obecny smutek, ale łagodzi go też piękno nastroju, a spokojny rytm tej prozy sprawia, że może ona naprawdę działać kojąco na osobę noszącą w sobie ból. Ciekawym rozwiązaniem jest to, że czytelnik może wejść w interakcję z autorką i samodzielnie wypełnić specjalnie przeznaczone do tego strony opisami własnych uczuć i słowami, których nie zdążył powiedzieć na czas… Jednak tu jako bibliotekarka mam pewien problem - z uwagi na bardzo intymny charakter owych własnych zapisów książka staje się w zasadzie jednorazowa, tylko moja/ Twoja/ Jej/Jego, tylko na tę a nie inną okazję… Trochę zatem ubolewam nad niemożnością dzielenia jej z innymi. Oczywiście do biblioteki trafi, jednak ta część jej zadania, tj. inspiracja do tworzenia własnych zapisów zostanie czytelnikowi niestety odebrana. No cóż, ale w tym wypadku chyba po prostu nie ma innego wyjścia.

Ps. Oczywiście to coś więcej niż poradnik, choć tak kwalifikuje się gatunkowo tę książkę. Zresztą przeczytajcie sami.

Bogna Skrzypczak-Walkowiak

Autorka: Monika Vasquez

Wydawnictwo: Novae Res

Data wydania: 2023-02-14