W krzywym zwierciadle

Książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza część obejmuje felietony Macieja Stuhra, które pojawiały się w magazynie "Zwierciadło" w latach 2009-2013. Całkiem inna jest część druga, gdyż zawiera opowiadanie-scenariusz, który ma za zadanie być parodią scenariuszy filmowych do polskich komedii romantycznych.

Pierwsza część książki, przypadła mi do gustu. Do tej pory nigdy nie było mi po drodze było zaznajomić się z owymi felietonami w magazynie, ponieważ nie kupuję tego pisma regularnie, a jak już zdarzyło się, że posiadałam "Zwierciadło", to część z felietonami szybko przerzucałam aby przejść do interesujących mnie artykułów. Teraz, po lekturze tej książki zauważyłam, że omijanie ich w magazynie było błędem.
Pan Maciej Stuhr pisze swoje felietony lekko i ciekawie. Czytałam je z prawdziwą przyjemnością. Rozdziały nie są długie - każdy następny rozdział to nowy felieton. Niektóre z nich mnie bawiły, inne zainteresowały swoją treścią (jak na przykład ten o harcerstwie). W innych autor potrafił mnie rozśmieszyć, czym skutecznie poprawił mi humor niemal na cały dzień.
Nie wszystkie felietony przypadły mi do gustu. W przypadku niektórych nie zgadzałam się ze zdaniem autora na dany temat, bądź nie wystarczająco mnie interesowały. Na szczęście takie zdarzały się rzadko.

Część druga z opowiadaniem "Utytłani miłością" początkowo nie przemówiła do mnie. Kilka pierwszych rozdziałów czytałam z obawą, że to się nie uda. Nie mogł...

W opisie czytamy "w "Krzywym zwierciadle" to książka, w której znakomity aktor objawia swój kolejny talent: literacki. Świat oczyma Macieja Stuhra może wydawać się światem odbitym w krzywym zwierciadle - ale bez wątpienia wart jest poznania."
.
Tak! Zgadzam się jak najbardziej z powyższym opisem. Czytając książkę niejednokrotnie uśmiech gościł na mojej twarzy. Pan Maciej ma wiele trafnych i zabawnych spostrzeżeń na różne tematy. Opisuje swoje myśli oraz sytuacje, które miały miejsce w jego życiu.
.
Książka jest tak jakby podzielona na dwie części. W pierwszej znajduje się kilkanascie felietonów Pana Maćka, a w drugiej znajdziemy "Utytłanych miłością". Jak to autor napisał 'nie czytajcie tego jak nowelki, tylko spróbujcie wyświetlić ją sobie jako film, życząc przy tym udanego seansu 😁Wiem dlaczego tak napisał...pewnie dlatego, że tej nowelce towarzyszyły kolorowe ilustracje.

Osobiście wolałam czytać felietony Pana Maćka niż samą nowelkę, ponieważ ilustracje które towarzyszyły "Utytłanym miłością" nie przypadły mi zbytnio do gustu🙈
.
Jeżeli macie ochotę na coś innego to szczerze polecam! :)