Opinia na temat książki W sidłach namiętności

To pierwsza książka wiersz. Wiem, że dziwnie to brzmi, ale ja tak ją odbieram. Mamy krótkie wypowiedzi, dialogi, od kilku linijek, do kilku stron. Toczą się tam rozmowy różnych ludzi w różnych miejscach i wieku. Ogólnie dotyczą samotności w związku, w życiu i w rodzinie. Każda z nich poetyckim słowem z dawką porównań, epitetów i własnym widzeniem samego siebie. Niektóre wypowiedzi można poddać pod filozoficzne, jakby krążenie wokół tematu, gdzie strony się rozumieją. To dialogi, przemyślenia, żale i wywody, choć i niekończące się pytania. Chociaż porównania są piękne, to jednak jest to smutna książka. Osoba samotna czasami prawi wywody tej drugiej połówce, jakby widząc tylko swoją perspektywę. Na wstępie ciska gromem niczym toksyczna osoba, by ta druga strona dojrzała co jest nie tak. Nie zawsze ta konwersacja jest miła i jak ją odbierzemy zależy od punktu widzenia każdej osoby. Takie urywki z życia, kiedy komuś było źle. Zamysł książki jest dobry, tylko mnie często dołowała. Osoby czujące samotność mogą się z nią spoufalić, ale te, które są nazbyt wrażliwe mogą się załamać. Niech więc przeczyta ją ten, kto ma poetycką duszę i lubi się wzruszać. Oni najprawdopodobniej docenią ją najbardziej:-)