Ważka. Niespokojny Lot

„Ważka. Niespokojny los” to kontynuacja powieści „Ważka. Przeobrażenie” i tu zdecydowanie polecam zacząć od pierwszego tomu zwłaszcza, iż poznajemy dalsze losy bohaterów. Tym razem przedstawiona historia została pokazana z perspektywy Weroniki ale i Tomka. Każde z nich znalazło się w zupełnie innej rzeczywistości. Weronika wraz z Jankiem znaleźli schronienie w Kolorowym Mieście. Tomek i Klara nadal uciekają i żyją w nieustającym strachu o swoje życie. Choć nie da się tu nudzić to akcja nie jest już tak dynamiczna jak w poprzedniej części. Zmieniła się również Weronika, która niestety straciła w moich oczach, stała się bierna, a jej zachowanie momentami mnie irytowało. Dla równowagi zyskuje za to Tomek, który imponuje swoją odwagą i zaradnością.

Ta dystopijna opowieść nieustannie przestawia ciekawą wizję świata. Pokazuje jednocześnie jakie ogromne znaczenie ma zaufanie, szczerość i rozmowa. Widzimy jakie konsekwencje niosą dla bohaterów decyzje które podejmują. Nie zawsze są one łatwe i zgodne z tym co sami byśmy wybrali. Zakończenie zaś mocno mnie zaskoczyło i sugeruje, iż możemy spodziewać się kolejnej części. Na pewno nie będziecie się nudzić podczas lektury.

Jest to kontynuacja poprzedniej powieści autorki. Poznajemy tutaj dalsze losy bohaterów, zatem odradzam czytanie bez znajomości pierwszej części.

Pamiętam jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie pierwsza część Ważki. Genialna lektura, więc z czystym sumieniem ponownie Wam ją polecam.

Co do drugiej części... Początkowo trudno było mi się wgryźć w fabułę, a dodam, że jak na tak długi odstęp czasu, wydaje mi się, że sporo pamiętałam, choć wiadomo, że bez szczegółów. Przyznam, że musiałam książkę przerwać i zrobić drugie podejście, które tym razem zakończyło się sukcesem.

Akcja powieści toczy się dwutorowo.

Z jednej strony śledzimy losy Weroniki i Janka, którzy odnaleźli swoją przystań w Kolorowym Mieście, gdzie "przywódcą" jest Janek i jego ojciec. Niby wszystko się ułożyło, ale okazuje się, że Weronika żyje w jakiejś mydlanej bajce, nie zdając sobie sprawy co się wokół niej dzieje. Nie potrafię znaleźć wytłumaczenia na jej postępowanie: dlaczego nie dopytuje, nie drąży? Nie komunikuje jasno, że chce wiedzieć o co chodzi w tej ich tajnej misji. Dlaczego pozwala na te wszystkie sekrety i niedopowiedzenia? Tym postępowaniem nie ukrywam, że straciła trochę w moich oczach.

Z drugiej strony towarzyszymy Tomkowi i Klarze w ich niebezpiecznej podróży. Mężczyzna nie ma lekko, Klara nie ułatwia życia towarzyszowi 🙈 Śledząc perypetie tej pary miałam wrażenie, że widzę Tomka w nowej odsłonie. Świetnie sprawdza się on w roli przywódcy. Do tego ...

"Czę­sto po­wta­rza­ła, żekiedy nisz­czo­na jest sztu­ka, bę­dą­ca owo­cem po­łą­cze­nia duszy iumy­słu, totak, jakby gi­nę­ło czło­wie­czeń­stwo."
▪︎▪︎
Myślałam, że po tak długim czasie, o wiele trudniej będzie mi wrócić do tej serii. Okazało się, że wcale nie było tak źle.

Cała opowieść rozgrywa się dwutorowo. Z jednej strony mamy Weronikę i Janka, którzy dotarli do Kolorowego Miasta, z drugiej z kolei, jesteśmy świadkami ucieczki i walki o przetrwanie Tomka i Klary. Obie te perspektywy dosyć się różnią, przede wszystkim, tempem akcji, co wynika z okoliczności w jakich znaleźli się bohaterowie. Z całą pewnością nie będziecie się nudzić, bo dzieje się tutaj naprawdę dużo, poza tym autorka bardzo dobrze wyważyła momenty dynamiczne z tymi spokojniejszymi, dzięki czemu całość czyta sie płynnie. Końcówka, natomiast, to swoisty "mindfuck", czyli tłumacząc na polski: "Ale jak to tak?".
Jeżeli chodzi o bohaterów, to Weronika standardowo mnie irytowała, ale ona po prostu tak ma, chociaż widzę pewne postępy. Zdecydowanie zabrakło mi rozwinięcia postaci Janka, kompletnie nie wiem co o nim sądzić i na tle pozostałych, wypada dosyć bezbarwnie. Za to na pierwszy plan wychodzi Tomek, który, co tu dużo mówić, kradnie całe show.

Naprawdę dobra kontynuacja, teraz trzeba tylko trzymać kciuki, abyśmy nie musieli długo czekać na kolejną część.