Ważka. Przeobrażenie

Po III wojnie światowej, która wybuchła na tle religijnym świat całkowicie się zmienił. Władzę przejęły trzy ogromne korporacje, dla których wszyscy pracują i mają być um bezwzględnie posłuszni. Wszystkie książki zostały zniszczone, nie ma internetu czy telefonów komórkowych, a ludzie pamiętający czasy z przed wojny zniknęli. Obowiązuje zakaz wiary i religii czy używania niektórych zwrotów. W takim świecie dorasta Weronika, której rodzice zginęli podczas wojny, a ta została wychowana w korporacyjnym sierocińcu. Przez to ma dług wobec korporacji który musi spłacić. Stara się być posłuszna i się nie wychylać i mimo iż nie jest do końca szczęśliwa. Na nielegalnym targu poznaje ludzi działających w ruchu oporu do którego postanawia się przyłączyć. Jednocześnie zostaje „zmuszona” do szpiegowania w pracy dla mężczyzny, który jest antyreligijnym i szuka w miejscu jej pracy zdrajcy. A w tym wszystkim nie pomaga rodzące się uczucie.

"Ważka" to książka przedstawiająca ciekawą wizję świata, gdzie władzę nad ludźmi przejmują wielkie korporacje. Całość czyta się niezwykle szybko, a wartka akcja nie pozwala się nudzić. Mimo, iż jest to fikcja, to taki świat wydaje się być bardzo realna zwłaszcza dzięki plastycznym i dokładnym opisom stworzony przez autorkę.Nie brakuje też wątku romantycznego, który przyjemnie komponuje się z akcją choć na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Książka momentami jest przewidywalna, ale kompletnie nie psuje to przyjemności z czytania. Całość zm...

Weronika to młoda i pełna życia dziewczyna. Została wychowana przez system wielkich korporacji. Podczas trzeciej wojny światowej straciła rodziców. Od niedawna pracuje w korporacji, przy czym może korzystać ze wszystkich jej dobroci. Dziewczyna nie jest zadowolona ze swojego życia, ponieważ polega ono tylko i wyłącznie na pracy oraz oglądanie wiadomości. W jej świecie nie można robić wielu rzeczy np. Czytać książek papierowych czy serfować po internecie albo jeść prawdziwych warzyw, te dziewczyna kupuje na czarnym rynku. W mieście są patrole, które łapią ludzi, gdy zrobią coś zakazanego. Na drodze Weroniki staje agent tajnej policji i zmusza ją do współpracy, dziewczyna robi to niechętnie. Za to bardzo chętnie wstępuje w szeregi ruchu oporu, aby wyzwolić swoje miasto. Sprawa się komplikuje, gdy uczucia wychodzą na wierzch.
💓
💓
Kiedy czytałam książkę to włos mi się na głowie jeżył. Pomyślałam sobie jak to dobrze, że to nie dzieje się naprawdę. Nie wyobrażam sobie, żeby moje całe życie wypełniała tylko i wyłącznie praca, a jedyna rozrywka to klub z ohydną muzyką, coś okropnego. Co gorsze człowiek, że wszystkiego musi się rozliczać. Jeżeli coś na ciebie znajdą to będziesz torturowany, a szukają wszędzie i to bardzo dokładnie. Muszę przyznać, że autorka posiada bardzo bujną wyobraźnię, potrafi zaciekawić oraz poruszyć emocjami. Od połowy to siedziałam jak na szpilkach a zakończenie bardzo mi się podobało. Wszelkie niejasności są wyjaśnione, aby jedno mnie nurtuje...

„Ważka. Przeobrażenie” to książka, która będzie doskonałym pomysłem na leniwe popołudnie dla osób lubiących fantastykę z nutą romansu. Mnie osobiście się podobała i z przyjemnością polecam.

Ogólnie książka dobra, ale końcówka mnie załamała. Tam bohaterowie zaczynają się w moim mniemaniu zachowywać nieco nieracjonalnie do swojego charakteru.

RECENZJA 9/10

„WAŻKA” ANNA STOKŁOSA.

Anna napisała książkę o sytuacji na świecie po III wojnie światowej i… podobała mi się!

Miałam poczucie, że czytam książkę wojenną przeplataną z romansem (był ładnie stonowany) bohaterzy wykreowani w ciekawy sposób. Była akcja, działo się;).

Jeśli lubisz: historie miłosne, historie wojenne, przetrwania, postapokaliptyczny świat, wizje świata po III wojnie światowej, zmiany ustrojowe - jest to książka dla Ciebie!

Plusy: na pewno przedstawienie tego, jak wygląda świat, w jakim reżimie wszyscy żyją, palenie książek/zakazy/nakazy/tabletki na wszystko itd. ogólnie bardzo fajny zamysł. Gratuluję pomysłu i już czekam na tom II bo czuję, że będzie i z przyjemnością go przeczytam!

Książka totalnie w moim guście. Kojarzy mi się poniekąd również z „Niezgodną”, więc może łatwiej było mi sobie to wszystko wyobrazić i wczuć się w rolę bohaterki. Kto czytał, ten zrozumie ;).

Z minusów: nie podobało mi się, w jaki sposób zwracał się profesor do Weroniki „waćpanno”, bo chociaż rozumiem zamysł tego, że profesor był starszy i pamiętał „tamte czasy” to jednak słowo „waćpanno” jest zbyt odległe jak na to, żeby podpisać je pod „czas sprzed wojny” (zakładając, że profesor nie żył 150 lat). Nie wiem trochę wydało mi się to przesadzone, za co ucinam te 0,25 puntu ;) ale to moje subiektywne spostrzeżenie.