WOJNA UCZUĆ TW

Co mogę powiedzieć o tej książce? Na pewno to, że srogo się na niej zawiodłam. Naprawdę spodziewałam się czegoś spektakularnego, gdy mój wzrok padł na jej okładkę wśród bibliotecznych półek. Skusiło mnie nazwisko Jodi Picoult i jej cytat na temat powieści" Doskonały warsztat pisarski". po przeczytaniu" Wojny uczuć" doszłam do wniosku, że poczekam te dwieście lat na wizę nie będę jadła a ni piła, aby uzbierać na bilet i wyruszę do jednej z moich ulubionych autorek, żeby jej zwymyślać o to, jaki badziew mi sprezentowała. Historia jest bardzo dobra, pomysł na to żeby opisać losy Niemców mieszkających na ziemiach polsko-niemieckich, żyda podszywającego się pod wojskowych czy kobiet z żeńskiego obozu koncentracyjnego. Jednak to nie wszystko. Potrzeba jeszcze umiejętności pozyskania czytelnika, wciągnięcia go w akcję, stworzenia porządnych bohaterów i ciekawych sytuacji. Pierwszy raz czytałam książkę osadzoną w czasach II wojny Światowej, której czytanie przychodziło mi z trudnością. Oprócz pomysłu w książce podobały mi się niektóre( właściwie niewiele) opisy scen brutalnych. Akurat tak wypadło, że zanim sięgnęłam po tę pozycję, dzień wcześniej skończyłam "Emblemat zdrajcy" Juana Gomeza-Jurado , którego akcja również osadzona jest w tych czasach - porównując je łatwo zauważyć, która jest zdecydowanie bardziej wciągająca i przyciągająca. I nie jest to " Wojna uczuć". Nie znam innych utworów tego autora, jednak wątpliwe jest abym po nie sięgnęła- jak już mówiłam pomysł znakomity, wyk...

Tematyka wojenna jest jedną z moich ulubionych. Na książkę zaś trafiłam przypadkiem, nie miałam jej na liście, którą zwykle tworzę opierając się na opiniach kanapowiczów. I bardzo dobrze się stało, bo ominęłaby mnie ciekawa lektura. O dobrej literaturze nie zawsze przesądza wartka akcja, polecam.