Wrocławskie tęsknoty

"Wrocławskie tęsknoty" Moniki Kowalskiej to kontynuacja dziejów lwowskiej rodziny Szubów. Powieść swą premierę miała 9 lutego i ukazała się nakładem Wydawnictwa Publicat

Przesiedleni ze Lwowa Szubowie trafiają do zniszczonego wojną Wrocławia. Ze wszystkich sił starają się na nowo ułożyć swoje życie, choć tęsknota za Lwowem rozrywa ich dusze na strzępy. Wraz z innymi mieszkańcami powoli odbudowują miasto z ruin, starają się odzyskać utracony spokój i nie wiedzą jak, i kiedy, zakochują się w mieście, które ofiarowało im nowy początek.

W świetle tego co właśnie spotyka naszych ukraińskich sąsiadów, lektura ta nie należała do najłatwiejszych. Obraz zniszczonego po drugiej wojnie światowej kraju, był zbyt bliski temu, co obecnie śledzę na ekranie. Ta intensyfikacja i nałożenie się tych światów, spowodowały w mym sercu ogromne spustoszenie, emocje nie raz brały górę i nie mogłam powstrzymać łez.

Obraz miasta zniszczonego przez wojenną zawieruchę łamie mi serce, a jego odbudowa daje ogromną nadzieję, że zgodnie z przysłowiem, po każdej burzy zaświeci przecież słońce. Autorka ma niezwykłą lekkość w malowaniu słowem obrazów przepełnionych ogromnym czarem i słodyczą. To uderzająco dojrzała narracja, niezwykle wnikliwie opisująca wszelakie emocje. Pisarka kreśli również poruszające portrety psychologiczne bohaterów, którzy stali mi się bliscy niczym przyjaciele. Powitałam ich powrót z olbrzymią radością. Odnajdziecie tu piękny kawał historii Wrocławia, i ...

Kiedy masz swoje miejsce na ziemi, to czujesz się bezpiecznie. Rodzina Szubów zdecydowała się na zmianę, która niekoniecznie była szczytem ich marzeń. Niestety sytuacja polityczna zmusiła ich do podjęcia wędrówki z ukochanych Kresów hen daleko na ziemie odzyskane. Tam gdzie nic nie jest ani znajome, ani przyjazne, ani chyba proste.
Los rzuca ich w okolice Wrocławia, a tam ruiny i jak się okazuje nawet walka o zajęcie jakiejkolwiek przystani.
Paweł i Julia starają sie za wszelką cenę stworzyć w tym nieprzyjaznym miejscu choć namiastkę domu. Jest to bardzo trudne, bo brakuje dosłownie wszystkiego.
Rodzina rzucona w obce miejsce musi zmierzyć sie na nowo ze strachem i zawalczyć o przetrwanie, a przecież wojenne rany i te cielesne i te duchowe nie zdązyły się jeszcze zabliźnić. Czy uda im się oswoić Wrocław i pokochac go jak kiedyś kochali Lwów?
Autorka tak jak w pierwszym tomie tej znakomitej serii kreuje wyraziste postacie właśnie po to, aby pokazać jak trudną walkę musieli stoczyć przesiedleńcy. Może nie huczały im nad głowami bomby, ale nikt nie mógł być tu niczego pewien. Młode pokolenie czyli Ada , Petronela oraz ich przyjaciele probują swoich sił czy to w szkole, czy w pierwszych pracach. Powoli życie zaczyna normalnieć, a oni marzą tak jak wszyscy o lepszym, dostatniejszym , a przede wszystkim spokojniejszym życiu. Niestety przeszłość wciąż daje o sobie znać.
Piękna ta część poruszajaca ważne problemy, choć sprzed lat, ale wciąż aktualne, nawet ob...

Dalszy los rodziny Szubów z serii “Dwa miasta”. Po przesiedleniu z Lwowa Adela wraz z rodziną musi przyzwyczaić się do nowej codzienności we Wrocławiu. Tęsknią za swoim starym domem, lecz zdają sobie sprawę, że już nigdy go nie zobaczą. Każda z sióstr Szubównych nie chce stać w miejscu, przez co podejmują decyzje mające dla nich dobry, jak i zły wpływ.

Po “Lwowskiej kołysance”, która bardzo mi się podobała, nie mogłam się doczekać kontynuacji serii. I oto właśnie mam ją już za sobą i jestem jeszcze bardziej usatysfakcjonowana lekturą niż przy poprzedniej części. Los rodziny Szubów, pomimo zmiany życia i zwiększających się perspektyw, szybko okazuje się raczej jako pełen niepokoju. Ada wychodzi za mąż, jednak szybko staje się jasne, że nie jest ono udane. Nela, idzie do liceum, lecz cienie z przeszłości szybko ją dosięgają. I chyba tylko Józia po tragedii, jaka ją spotkała, zaczyna odżywać w nowym mieście. Wszystkie historie sióstr, jak i samych rodziców zostały przedstawione bardzo ciekawie, przez co nie mogłam oderwać się od czytania. Dodatkowo widać, że tak jak siostry Szubówny, stała się dojrzalsza. Nie ma w niej również zastojów na przemyślenia, bo akcja cały czas idzie naprzód tak jak życie bohaterek.

Tak jak w poprzedniej części, tak i tutaj podobało mi się, że nic tutaj nie jest idealne, a każdy wątek ma raczej słodko-gorzki smak. Bo przecież w życiu też nie jest tak pięknie i kolorowo. Dzięki temu czuć, że to hi...

“Nie pozostaje mi nic innego, tylko tęsknić. I tobie też, tobie też...Tęsknota stała się częścią naszego życia”.

“Wrocławskie tęsknoty” to opowieść o lwowskiej rodzinie, która po wielu wojennych perypetiach postanawia osiedlić się we Wrocławiu. To historia utkana z tęsknoty, marzeń i żalu za tym, co stracone.
Jest to druga część sagi “Dwa miasta”. Pierwsza- “Lwowska kołysanka”- bardzo poruszyła moje serce. Tak było i z tą częścią. Rodzina Szubów wiele wycierpiała. Lwów nie jest już tym samym miejscem, co dawniej. Mimo że jest ich miejscem na ziemii, ojczyzną i sensem ezgystencji, postanawiają odmienić swoje życie na Ziemiach Odzyskanych- najpierw w Opolu, potem Wrocławiu. Wiele się tu wydarzy- dobrych i złych rzeczy. Szubowie przez cały czas tęsknią za dawnym życiem, własnym kątem, wspomnieniami, lwowskimi uliczkami, zapachami, przyjaciółmi, ulotnym i sielskim klimatem domu.
Książka napisana jest pięknym językiem- poetyckim, delikatnym, a w odpowiednich momentach mocnym i dosadnym. Wszystko do siebie pasuje i rozbrzmiewa w głowie czytelnika niczym melodia. “Wrocławskie tęsknoty” czytają się same i wywołują na przemian radość i łzy. Perypetie Szubów sprawiają, że można się z nimi zżyć i przeżywać ich nieszczęścia jak swoje własne. Nie raz pękało mi serce i oczy się szkliły, wstrzymywałam oddech i gnałam po kartach tej historii by odkryć co jeszcze się przydarzy tej biednej rodzinie.
Powojenny Wrocław przeraża i nie jest przytulnym miejscem. Wszystk...

Drugi tom sagi Dwa Miasta autorstwa Moniki Kowalskiej opowiada o dalszych losach rodziny Szubów, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia ukochanego Lwowa i rozpoczęcia nowego życia w Opolu, a następnie we poniemieckim Wrocławiu.

Po zakończeniu II wojny światowej setki ludzi wyruszyło w nieznane, decydując się na wyjazd z Kresów na Ziemie Odzyskane. Obietnice władz, które roztaczały piękne wizje nowego początku, rozbiły się jednak o gruzy zniszczonych domów i wszechobecne groby. Szubowie byli przerażeni warunkami, w jakich musieli żyć, ale nie poddali się. Powoli zadomowili się we Wrocławiu, ojciec Adeli rozpoczął pracę na kolei, Adela również znalazła tam posadę w kasie. Jej siostry i mama zaczęły na nowo budować swój świat, chociaż nie było im łatwo po tym, co przeszły.

Autorka wspaniale odmalowała atmosferę powojennego Wrocławia. Tło historyczne nie jest przeładowane i idealnie dopełnia opisane przejścia przesiedleńców, bo rodzina Szubów nie jest tu jedyną, o której przeczytamy. A jest o czym czytać, możecie mi wierzyć. Każdy z bohaterów musi zmierzyć się z wieloma zdarzeniami, niejednokrotnie niebezpiecznymi i mającymi przykre konsekwencje. Jednak Szubowie nie dają sobie w kaszę dmuchać, a najsilniejszą z nich wszystkich wydaje się być Adela. Młoda dziewczyna, której przyszło być oparciem dla rodziców i sióstr, chociaż i jej los nie oszczędzał.

Szubowie są przykładem rodziny, która trzyma się razem i wspiera s...