Współpraca Armii czerwonej i Reichswehry w latach 1917-1933

Niemiecko-radziecka współpraca wojskowa w okresie międzywojennym przez wiele lat utrzymywana była w ścisłej tajemnicy. Leżało to w interesie zarówno dążących do ominięcia postanowień traktatu wersalskiego Niemiec, jak i Rosji Radzieckiej, która w tym czasie znalazła się na marginesie polityki międzynarodowej. Niemieckie koła przemysłu zbrojeniowego, które szczególnie dotkliwie odczuły postanowienia traktatu, skierowały wzrok ku Rosji Radzieckiej. Zaczęto w niej widzieć partnera, z którym możliwe by było nawiązanie współpracy wojskowej. Rozległy obszar państwa gwarantował zachowanie tajemnicy, ponadto strona radziecka oferowała dogodne warunki inwestowania w produkcję zbrojną na jej terenie. Zaangażowanie niemieckich firm przemysłowo-zbrojnych w Rosji Radzieckiej weszło w stadium realizacji głównie za sprawą szefa Reichswehry gen. Hansa von Seeckta. W wyniku zawarcia odpowiednich umów przystąpiono do współpracy. Zaowocowała ona m.in. utworzeniem ośrodków, w których szkolono pilotów (Lipieck), czołgistów (Karna), prowadzono doświadczenia w zakresie stosowania gazów bojowych (Tomka). Obejmowała także "wymianę informacji o flotach i okrętach, wzajemne wizyty przedstawicieli sztabów generalnych, czy wspólne manewry wojskowe.Współpraca Armii Czerwonej i Reichswehry w latach 1917-1933 ukazuje wybrane zagadnienia dotyczące niemiecko-radzieckiej współpracy wojskowej od momentu nawiązania pierwszych kontaktów między przedstawicielami obu stron, aż do jej przerwania w 1933 roku. Niniejsza publikacja stanowi próbę podsumowania dotychczasowych badań w tym zakresie oraz analizę powstałej w okresie powojennym polskiej literatury historycznej podejmującej omawianą tematykę. Ze względu na swój popularnonaukowy charakter praca pełnić może rolę pomocniczą dla studentów wydziałów historycznych i stosunków międzynarodowych różnych typów szkół wyższych. Poza tym stanowi również doskonałą podstawę wyjściową do dalszych badań nad omawianą problematyką.