Wstęp do teologii Chestertona

Chesterton (...) był teologiem. Jak ktokolwiek mógłby odmawiać mu tego miana, skoro przynajmniej cztery z jego książek (Ortodoksja, Wiekuisty człowiek, Święty Tomasz z Akwinu, Święty Franciszek z Asyżu) dotyczą w całości teologii oraz związanej z nią filozofii?
To właśnie teologia - podstawowe nauczanie Kościoła - stanowiła inspirację dla wszystkich myśli Chestertona. Nawet jego (pozornie) całkowicie nieteologiczne opowieści o księdzu Brownie są pełne głębokich, nawet jeśli częściowo ukrytych, refleksji teologicznych.
Cała niniejsza rozprawa wykaże, że GKC był przede wszystkim teologiem. Fakt, iż jego styl oraz humor krzyczały niczym mające przyciągać uwagę nagłówki, wynikał z głębokiej pokory i silnego pragnienia przekonywania, zwłaszcza kiedy poruszał kwestie teologiczne. To właśnie miał na myśli, kiedy sam siebie nazywał publicystą! Cele oraz treść tego dziennikarskiego stylu były jednak teologiczne.

Muszę przyznać, że gdy poproszono mnie o napisanie przedmowy do Wstępu do teologii Chestertona, byłem tą perspektywą dość podekscytowany. Czytelnik, który zna moją twórczość i intelektualną podróż ścieżkami wiary, nie będzie zaskoczony faktem, że jestem – mówiąc oględnie – fanem Chestertona. Co więcej, dzięki zrządzeniu Opatrzności, ogromny dług wdzięczności mam również wobec księdza Hessego – za nagrania audio, które zasadniczo przyczyniły się do tego, że odkryłem katolicką Tradycję.
Kennedy Hall
(początek wstępu do książki)