Wszystko za życie

Bardzo się zawiodłam na tej książce. To jeden z nielicznych przykładów, w których książka jest o wiele gorsza od filmu. Bardzo się cieszę, że film widziałam przed przeczytaniem książki, bo gdyby było odwrotnie to pewnie nigdy nie zechciałabym zobaczyć filmu.

W książce jest sporo wspomnień osób, którzy zetknęli się z Chrisem McCandless'em. Opisują jaki był, kiedy się z nim widzieli i w jakich okolicznościach. Próbują też oceniać jego działania. Wszystko to jednak w taki sposób, że miałam ochotę zamknąć książkę, rzucić w diabły i zapomnieć. Ciężko mi się ją czytało i z wielką męką doczytałam do końca. Wiele razy odkładałam i wracałam po dłuższym czasie.
Dodatkowo zmęczył mnie wątek historii samego autora (nie wiem po co go dodawał, chyba, żeby sam się pochwalić. Przy historii McCandless'a te przechwałki wyszły autorowi słabo, tandetnie i wręcz nie na miejscu moim zdaniem). Autor w tych rozdziałach ocenia Chrisa, wytyka jego błędy i porównuje do swoich działań. I może dlatego odniosłam takie wrażenie.

Po przeczytaniu całości stwierdzam, że już nigdy nie pozwolę sobie do niej wrócić bo szkoda na nią czasu. I dziękuję tej sile, która powstrzymała mnie od jej zakupienia bo to by był nie do końca udany interes.
Dlatego jeśli mam polecać to tylko film, który jest bardzo dobry. Książkę można przeczytać dla uzupełnienia i własnego przekonania się co lepsze - czy film czy to "dzieło". Chociaż i tak uważam, że po obejrzeniu filmu książka Krakauera nie musi ...

Rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady. Jestem pewna, że wiele z was myślało o tym nie raz. By uciec od codzienności, od problemów, od siebie. A może właśnie po to, żeby siebie poznać, odkryć to co nieodkryte, zacząć naprawdę żyć. Zostać Supertrumpem i wkroczyć w dzicz... Zupełnie jak Christopher Johnson McCandless. Pierwszy raz świat o nim usłyszał, za sprawą artykułu w magazynie Outdoor, który napisał Jon Krakauer. W pogoni za jego duchem, autor podróżował po Ameryce i nie przestawał pracować nad zakończeniem sensacyjnie krótkiej historii Chrisa. Śledząc każdy krok jego podróży, wysłuchując każdej osoby, która go spotkała, nakreśla nam obraz człowieka poszukującego miłości swojego życia, którą była dzicz. McCandless szukał transcendentalnego doświadczenia, które może nie całkiem znalazł, na swojej drodze spotkał ludzi, na których odcisnął swoje piętno, a jak na kogoś, kto szczycił się byciem samotnym i niezależnym, wydawał się mimo wszystko nawiązywać autentyczne relacje. Krakauer nie ocenia McCandlessa, raczej swoimi słowami, cierpliwie robi ukłon w jego stronę. Pisze o nim ze zrozumieniem, starając się śledzić zakamarki jego umysły i kontury terenów, które przebył. Co być może najważniejsze, autor wykorzystuje swoje doświadczenie i historie innych podróżników, aby nazwać i określić istotne impulsy działań McCandlessa, a tym samym uczłowieczyć jego pozornie antyspołeczne zachowanie. McCandless, za sprawą słów Krakauera, zamiast wstąpić w szeregi mitycznych wędrowców,...

Po znanej mi już „Wszystko za Everest” tym razem sięgnęłam po „Wszystko za życie” Jona Krakauera, powieść o wydarzeniach, które rozegrały się na Alasce w roku 1992.
Książka opowiada historię Crisa McCandlessa, młodego podróżnika i buntownika, który w tragicznych okolicznościach zakończył swoje życie w Parku Narodowym Deniali.
Przez poznanych na swej drodze ludzi Cris opisywany jest jako osoba dobra, pracowita, o silnym kręgosłupie moralnym, niekiedy opisywana jakby „nie z tej epoki”.
Każdy, kto się z nim zetknął, określał go jako wybitną jednostkę, i w pamięci każdego pozostawił niezatarty szlak.
Od młodych lat Cris kochał góry, doceniał ich wielkość, lubił to poczucie bycia małym, anonimowym, zależnym od tego co natura może mu dać.
Na jego życiu odcisnął się moment, w którym odkrył, że jego ojciec jest bigamistą i wcale nie zakończył swojego pierwszego małżeństwa, co odebrał jako zniewagę i nie darzył już ojca żadnym szacunkiem.
Po ukończeniu Uniwersytetu Emora, gdzie studiował historię i antropologię, zdecydował o zakończeniu edukacji, rozwijając w sobie pogardę dla materializmu, wypłacił wszystkie pieniądze jakie posiadał przekazując je na cele charytatywne i ruszył w drogę…
Książka opowiada nam o jego podróżach, o jego przemyśleniach, uczuciach. O jego sile. Bo przecież trzeba być silnym, aby porzucić dobra materialne i pójść w dzicz na swoją „wielką alaskańską odyseję” z ograniczonym ekwipunkiem, 5 kilogramami ryżu, bez siekiery i i dokła...