Opinia na temat książki Zabawki diabła

"Zabawki diabła" kontynuują opisy przygód medyka i tropiciela tajemnic Domenica Jordana, zapoczątkowane tekstami z tomu "Diabeł na wieży". Tym razem opowiadania, oprócz samego Domenica i ponurego nastroju, łączą też tajemnice z przeszłości głównego bohatera i postaci drugoplanowe łączące poszczególne teksty, chociaż odgrywające w nich odmienne role. Nie jest to jeszcze powieść, ale związki pomiędzy opowiadaniami wydają się silniejsze niż w pierwszym tomie, co dodaje dodatkową warstwę znaczeniową do fabuł i zwiększa poziom złożoności tych utworów. Autorka popracowała też nieco solidniej nad fabułami większości opowiadań i precyzyjnym współgraniem różnych elementów składowych, chociaż schemat pozostał ten sam co w poprzednim tomie. Niestety efekty nie zawsze są zadowalające, a w niektórych przypadkach (np. tytułowe opowiadanie) fabuła opiera się na bezsensownych założeniach przez co rozstrzygnięcie kryminalnej zagadki w niczym nie wyjaśnia po co sprawca tak bardzo skomplikował sobie życie. W pozytywnym odbiorze opowiadań pomaga za to coraz bardziej rozbudowane tło i wizja świata, nawet jeśli trzeba je pracowicie składać z drobnych wskazówek i krótkich opisów rozproszonych przez autorkę w wielu miejscach książki. Nie jest łatwo w przedstawionej przez A. Kańtoch rzeczywistości znaleźć jakieś emocje. Główny bohater, ze swoim systematycznym i racjonalnym umysłem, pozostaje emocjonalnym trupem, do którego uczucia nie mają dostępu. Trudno go polubić i równie trudno przejąć się jego losem. W połączeniu z przygnębiająca atmosferą większości opowiadań daje to ponury efekt, konsekwentnie podtrzymywany przez autorkę. Nie polubiłem tego stylu i trudno mi z czystym sumieniem polecić tę książkę. Nie sądzę bym kiedykolwiek do niej wrócił.