Zakaz gry w piłkę

Temat bardzo ważny i warty poruszenia, bo aż przeraża mnie czasami skala akceptacji w naszym społeczeństwie nienawiści w stosunku do jednej z najbardziej bezbronnych grup społecznych. I mówcie sobie co chcecie, ale strefy wolne od dzieci to to samo co strefy wolne od ludzi starszych albo niepełnosprawnych - to niedopuszczalne, że takie coś ma w ogóle miejsce.

Niestety, tekst Wiśniewskiego nie wnosi do tej debaty nic wartościowego, a nawet, powiem szczerze, jej szkodzi, bo niektóre jego tezy są wręcz absurdalne. Miałam czasami wrażenie, że nie miał on nigdy do czynienia z prawdziwymi dziećmi, bo gdyby miał, to nigdy by nie stwierdził, że stawianie dziecku granic to przemoc psychiczna.
Moim ulubioną rzeczą jest jednak to, jak Pan Autor podchodzi do własnego tekstu. Widzicie, zawsze wychodziłam z założenia, że każdy z nas jest trochę hipokrytą i że nie ma w tym nic aż tak złego - ważne, żeby nie dać się na swojej hipokryzji złapać, zwłaszcza jeśli pisze się teksty publicystyczne i opiniotwórcze. Wiśniewski jednak, na niekorzyść dla niego samego, ma pamięć złotej rybki i jak szybko pisze, tak szybko zapomina, co napisał. Na stronie pięćdziesiątej jest wzmianka o tym, jakie to dowody anegdotyczne są nic niewarte:

Gdybym dostawał pięć złotych za każdym razem, gdy ktoś przy mnie użył dowcipu albo anegdoty jako argumentu w dyskusji, mógłbym kupić sobie duże pudło klocków LEGO.

Jak najbardziej się z nim zgadzam. Dowody anegdotyczne to moż...