Zawieszeni

Kolejne spotkanie z Radosławem Sztylcem, choć nie do końca, bo po wydarzeniach z poprzedniego tomu, Sztylc staje się tu niejako wspomnieniem wokół którego rozgrywają się międzynarodowe roszady wywiadowcze. Polska, Białoruś, USA, czy Rosja, wszyscy plączą się w kilku blisko związanych ze sobą akcjach. Koniec końców to Sztylc znowu okazuje się dla jednych kołem ratunkowym, a dla drugich ostateczną przeszkodą by utrzymać utkany przez lata ład.

„Zawieszeni” to opowieść, w której ponownie spotykamy się ze „starymi” znajomymi. Polska po reformach, działania wywiadowcze w rękach nie do końca kompetentnych osobistościach. Wszystko się sypie, choć ministerstwo utrzymuje swój dobry wybór. I tak bujamy się pomiędzy drobnymi posunięciami aż w końcu główne stery samozwańczo przejmuje Sztylc. I gdy akcja faktycznie zaczyna ruszać do przodu…

… po chwili oglądałem „napisy końcowe”.

Ps. Do następnego zatem…

I tym razem Kafir z Łukaszem Maziewskim w powieści „Zawieszeni” trzymają wysoki poziom. Spotykamy bohaterów z poprzednich powieści jak „Hajlaf. Czysta prawda o brudnej służbie” i oczywiście „Weryfikacji”. Gry wywiadów i tych wschodnich, brudnych, krwistych a w szczególności bezwzględnych i tych amerykańskich nie do końca traktujących nas poważnie. Ale to już inna historia. W tym wszystkim leżąca gdzieś w Polsce „radziecka” broń biologiczna. Nowa służba poruszająca się jak dziecko we mgle nagle sobie uświadamia, że harcerzami to może sobie pole namiotowe postawić, i to przy dobrej pogodzie, daje „szansę” Sztylcowi na dalszą służbę. Co z tego wynikło, ano kawał dobrej powieści kryminalno-szpiegowskiej. Akcja dynamiczna, cięty, wojskowy język, barwne i treściwe opisy. Znowu scysje z żandarmem, ciekawy jestem jak to było z tymi alkomatami, czy aby na pewno to fikcja literacka? Ciekawe wątki jak ten szkoły dla Jaskółek czy choćby opowieść byłego esbeka o realiach PRL-u w rozmowie ze Sztylcem. Odniosłem wrażenie, że autorzy zadbali o czytelnika, ty tylko weź książkę do łapy a my zrobimy resztę, zdają się przemawiać podkręcając tempo powieści. Zakończenie z widokiem na przyszłość, za którą z niecierpliwością będę wyglądał.