Zdarzyło się dwa razy

Miałam nadzieję na bardzo pozytywny odbiór tego tytułu zwłaszcza, że poprzednią powieścią autora ("Manuskrypt niedokończony") byłam zachwycona. Tutaj obejdzie się bez zachwytów i mimo, że książka zbiera bardzo wysokie noty, ja będę chyba pierwsza, która potraktuje ten tytuł tak niską oceną. Na więcej ta książka nie zasługuje.

Autor ma w ogóle ma jakieś pojęcie o topografii terenu w Polsce? Raczej nie. Bieszczady to nie są żadne "polskie Karpaty", tylko zupełnie inne i dużo niższe pasmo górskie, leżące zupełnie w innej części Polski niż się to autorowi wydaje. Ten błąd powiela się jeszcze w paru innych miejscach książki.

W rozdziale 59 i 80 autorowi pomyliło się imię głównego bohatera, bo powinno być zupełnie inne niż to, które się tam pojawiło. Byłam zmuszona cofnąć się jeszcze raz do początku obu tych rozdziałów i jeszcze raz uważnie je przeczytać celem upewnienia się, czy czegoś nie przeoczyłam. Po konsultacji z moją drugą połową, z którą czytałam tę książkę synchronicznie, błąd został potwierdzony - coś się autorowi ewidentnie poprztykało.

Kompletnie nie przekonuje mnie tutaj kwestia potraktowania ludzkich zwłok jako "dzieł sztuki". Opisywane w książce przykłady "preparowania" ludzkich części ciała są tak niesmaczne i brutalne, że mam problem z odniesieniem się tutaj do tego tematu - mój wysoki próg tolerancji na epatowanie przemocą w książkach, rozłożył się tutaj na łopaty.

A tak fajnie się tak książka zapowiadała : mrocznie, tajem...

W małej miejscowości Sagas w 2008 roku w tajemniczych okolicznościach zaginęła siedemnastoletnia Julie. Tym wstrząsającym wydarzeniem żyją wszyscy mieszkańcy, jej ojciec jest porucznikiem żandarmerii i robi wszystko, aby odnaleźć córkę.
Znalawszy trop przebywa w hotelu Falaise, jednak kiedy śpi budzi go uderzenie w okno. Wraz z innymi wychodzi sprawdzić przyczynę hałasu, są świadkami wręcz postapokaliptycznego wydarzenia, ponieważ z nieba spadają martwe ptaki.. Kiedy wraca spowrotem do hotelu okazuje się, że jest zameldowany w zupełnie innym pokoju i nie jest sobą.. Na domiar jest rok 2020..

Kiedy myślałam, że czytałam juz wszystko w moje dłonie trafiła książka francuskiego autora - Franck'a Thilliez'a.
Moja 10! 🔥
Intryga, napięcie, tajemnica prowadzona do końca i spektakularna akcja!
Klimat mroczny pełen niepewności, smutku i rozdarcia, odczuwalna jest pogoń i poszukiwanie ukochanego dziecka. Bezradność, ale i zawzięcie w poszukiwaniach oddaje uczucia i zwiększone emocje jakie mają towarzyszyć w odbiorze lektury.
Bestialstwo i bezosobowość jaka ma tutaj miejsce wywołuje gęsią skórkę, i pomimo fikcji literackiej można uwierzyć w powstałą historię.

Jak dla mnie genialnie poprowadzona fabuła, wielowątkowa pełna szczegółów i nowych topów, które łącza się idealnie w konkretny i spójny koniec. Ma także nawiązanie do poprzedniej książki autora, którą będę musiała w trybie natychmiastowym nadrobić.

Pomysłowość jaka miała tutaj miej...

Franck Thilliez to francuski autor thrillerów i powieści kryminalnych. W swoim kraju jest bardzo poczytny i znany, a nawet kilka jego dzieł doczekało się ekranizacji! W Polsce znany jest trochę mniej, w pierwszych latach dwutysięcznych ukazały się u nas dwie jego książki, a w 2022 roku Wydawnictwo Czarna Owca ponownie zwróciło na niego uwagę. „Zdarzyło się dwa razy” to tom drugi serii z Calebem Traskmanem rozpoczętej „Manuskryptem niedokończonym”, jednak bez obaw można ją czytać jak powieść osobną – nawiązanie do poprzedniego tomu pojawia się późno i na krótko, a i jest też odpowiednio wytłumaczone. Za to ci, co czytali „Manuskrypt niedokończony” na końcu tej powieści znajdą małą niespodziankę :) Historię tego tomu można przedzielić na pół – zaczyna się spokojnie, w malutkiej miejscowości Sagas, od motywu zaginięcia sprzed lat i bohatera, ojca zaginionej, który teraz nagle doznał amnezji. Co stało się takiego, że zapomniał 12 lat swojego życia? To bardzo klimatyczna opowieść zwracająca uwagę na cierpienie tych, którzy nie mają pewności co do losów swoich bliskich, żyją w ciągłej niepewności, a także poruszająca jakże ciekawe zagadnienie pamięci i tego kim jesteśmy bez swoich własnych wspomnień. Druga połowa powieści od momentu, gdy bohater wyjeżdża z tego miasteczka, jest dużo bardziej dynamiczna, sensacyjna i fabularnie pokręcona. Zawiera motywy nawiązuje do literatury i ogólnego pojęcia sztuki, a nawet na chwilę pojawia się też Polska! Intryga jest tak zagmatwana, że c...

"W tym momencie Gabriel zrozumiał, że jego przeszłość to niekończący się zwój drutu kolczastego, który będą przed nim rozwijać. Nikt mu nie opowie o radościach, śmiechu, chwilach wytchnienia. Będzie tylko o cierpieniu i śmierci."

Nie miałam pojęcia, że "Zdarzyło się dwa razy" to kontynuacja wydanej już w wydawnictwie Czarna Owca "Manuskryptu niedokończonego". Tak, nie zajrzałam na tył książki, więc skąd miałam wiedzieć. Jednak zaskoczył mnie fakt, jak dobrze czytało się książkę nawet bez znajomości poprzedniego tomu.

Na początku miałam wrażenie, że będzie to historia oparta trochę na sci-fi. Jeden z głównych bohaterów, Gabriel, budzi się rano i czas przeskoczył o 12 lat do przodu. Późniejsze wydarzenia rozwiały moją niepewność i wyszła z tego naprawdę ciekawa sprawa kryminalna. Franck Thilliez stworzył zawiłą intrygę, w której ciężko przewidzieć kolejne wydarzenia i zakończenie.

Historia Gabriela i jego dawnego przyjaciela, Paula, przedstawia obraz ludzi, którzy po zaginięciu córki tego pierwszego, odczuwają konsekwencje zaistniałego wydarzenia. Jak nadzieja popycha człowieka do niewyobrażalnych czynów, ale również niszczy od środka. Nie sposób wyobrazić sobie ból takiej osoby, gdy samemu nie przechodziło się przez taką sytuację.

Kolejnym zaskoczeniem jest nawiązanie do malarstwa i ogólnie szeroko pojętej sztuki. Przyznaję, że podczas niektórych opisów aż włos jeżył się na skórze. Uważam, że śledztwo, jak i rozwiązanie sprawy, wywr...

Nie znam żadnego innego Autora, który potrafiłby mnie tak zakręcić, nabierać, wodzić za nos i śmiać się w twarz. Po lekturze ,,Manuskryptu niedokończonego" wiedziałam czego mogę się spodziewać w kolejnej powieści spod pióra Autora. No i w tym momencie powiem, że ten tytuł jest odzwierciedleniem moich emocji. Dobrze wiedziałam co potrafi @franckthilliez a jednak nie byłam w stanie nie dać się ponieść tym wszystkim pułapkom jakie zastawił na czytelnika.

Opis książki zdradza niewiele, a ja nie powiem Wam nic 🤐 to lektura jaką trzeba odkrywać strona po stronie. Oczywiście jak to w kryminale jest zbrodnia i śledztwo, ale mamy tu również sporo elementów thrillera.
Warto z czujnością podchodzić do wszystkich nowych wątków, a w efekcie końcowym mimo starań wylądować z tyłkiem w pokrzywach.
Autor nie bierze jeńców, z bezwzględnością snajpera eliminuje prędzej czy później nasze nadzieje na to, że czegoś możemy być pewni.

Uwielbiam taką lekkość słowa, taką zabawę z czytelnikiem, emocjami... Po lekturze pierwszej części gdy przeczytałam ostatnią stronę pomyślałam o skubany, aleś mnie załatwił... No i to zdarzyło się u mnie dwa razy, koniec drugiej części podsumowałam tymi samymi słowami.

Moja ocena to 10/10 nie może być inaczej to mistrz zagadek!!!!!!!!

"Zdarzyło się dwa razy" to moje pierwsze spotkanie z prozą Francka Thillieza, ale gdy tylko przerzuciłam ostatnią stronę, do mojej niekończącej się półki na Legimi dodałam poprzednią książkę autora. Mroczny thriller Francuza naprawdę przypadł mi do gustu.

Misterna konstrukcja, złożony, intrygujący zamysł autora, plus nietypowa, ale jakże ujmująca para bohaterów, próbujących odpowiedzieć na pytanie, co przed dwunastoma laty stało się z córką jednego z nich..

Książka nie byłaby tak wciągająca, gdyby po drodze nie zaskakiwały nas zachowania (i przemilczane tajemnice) poszczególnych postaci, dorzućmy do tego elementy różnych dziedzin sztuki (a ta niekoniecznie służyć tu będzie szczytnym celom), tajny elitarny pakt, kadź pełną sody kaustycznej, plastynacja, deszcz martwych ptaków i utratę pamięci..

Poza wymyślnym pomysłem fabularnym, historia przyciąga gęstym klimatem, przesyconym smutkiem i tęsknotą - za straconym dzieckiem, i czasem, którego nie sposób już nadrobić.

Książka do końca trzyma w napięciu, a czytelnik wespół z Gabrielem Moscato i i kapitanem Paulem Lacroix próbuje składać odkrywane kolejno puzzle przedziwnej gry, w której epicentrum znalazła się kiedyś nastoletnia Julia. Dokąd doprowadzą nas poszczególne tropy?

Przy ostatnich obrazach powiązanie z dyskusyjną działalnością von Hagensa narzuca się samo, poruszając kwestię granicy między...

Niewielkie górskie miasteczko Sagas żyje zaginięciem siedemnastoletniej Julie, której zrozpaczony ojciec- porucznik żandarmerii Gabriel Moscato rozpoczyna śledztwo, na którego punkcie ma z oczywistych powód obsesje. Trop doprowadza go do hotelu Falaise, w którym postanawia się zatrzymać na jedną noc. Po dziwacznej nocy, w której z nieba spadały martwe ptaki, zdezorientowany odkrywa, że obudził się w roku 2020 co oznacza, że od zaginięcia jego córki minęło 12 lat…

Fabuła książki „Zdarzyło się dwa razy” to po prostu majstersztyk. Przedstawiona historia jest niezwykle złożona i z każdą kolejną stroną coraz bardziej uzależniająca, by na końcu móc powalić dosłownie na kolana swoim ładunkiem emocjonalnym. Franck Thilliez dokonał rzeczy niebywałej, bo o ile sam pomysł na fabułę książki jest rewelacyjny, tak wykonanie zdaje się być jeszcze lepsze. Książka ta oszałamia i zachwyca niemal w każdym jej momencie, a autor prowadzi z czytelnikiem wyrafinowaną grę, której ten działaniu poddaje się całkowicie. Thriller, fantastyczny, kompletny, znamienity i majestatyczny, godzien tylko najlepszych z najlepszych pisarzy…

„Zdarzyło się dwa razy” to tak naprawdę kontynuacja „Manuskryptu niedokończonego”, o czym należałoby wspomnieć, pomimo iż brak znajomości tej pierwszej książki w niczym nie przeszkadza przy czytaniu drugiej osobno. Mimo wszystko doradzam zaznajamiać się z ich fabułami chronologicznie, bo tylko spotęguje i tak już piorunujący efekt. Moja topka 2023 bez dw...

„Zdarzyło się dwa razy” fenomenalny thriller w klimacie jaki uwielbiam, a pomysł na fabułę jest rewelacyjny!

Już od samego początku czuć klimat hermetycznego miasteczka, gdzie mieszkańcy są dość specyficzni, a uczucie niepewności i strachu nie opuszcza czytelnika nawet na moment. Poszukujący swojej zaginionej córki Gabriel Moscato doświadcza czegoś wręcz niemożliwego i jest to świetny wstęp do tego co jeszcze się może w tej książce wydarzyć. Podczas czytania książki trzeba wykazać się ogromną czujnością, bo wydarzenia z pozoru błahe mogą okazać się naprawdę ważne.

Sama intryga, którą prezentuje nam autor jest genialna! Dawno nie miałam okazji przyjrzeć się z bliska tak zawiłej układance o tematyce, której kompletnie bym się nie spodziewała. Tak naprawdę w pewnym momencie przestałam mieć jakiekolwiek wyobrażania co do tego, co jeszcze może się wydarzyć, bo wiedziałam, że jest to niemożliwe. Autor wciągnął mnie w swoją dziwną grę i sprawił, że nie zapomnę tak łatwo o tej książce.

„Zdarzyło się dwa razy” to jedna z tych książek, która łapie w swoje sidła nie wypuszcza czytelnika póki nie skończy jej czytać. Mroczna, zaskakująca, nawet odrobinę przerażająca. Czego chcieć więcej? Zdecydowanie polecam!

Gabriel Moscato robi wszystko by odnaleźć swoją siedemnastoletnią córkę. Pewien trop zaprowadza go do hotelu Falaise, gdzie spędza noc. Po przebudzeniu okazuje się, ze nadal znajduje się w tym samym miejscu, tylko od jego ostatniego wspomnienia minęło dwanaście lat. Co się z nim działo przez ten czas? Jak wygląda jego życie? I najważniejsze, czy kiedykolwiek uda mu się dowiedzieć co stało się z Julie.

Nie czytając tego co znajduje się na okładce z zapałem zaczęłam czytać "Zdarzyło się dwa razy". Dopiero po jakimś czasie zorientowałam się, że jest to kontynuacja książki "Manuskrypt niedokończony". Całe szczęście, jak widać można czytać te części osobno, aczkolwiek zamierzam nadrobić poprzedni tom.
Jestem zachwycona tym jak autor poprowadził śledztwo w które zaangażował się ojciec zaginionej. Pomysł z utratą pamięci również odegrał tu bardzo ważną i kluczową rolę. Zagadka którą trzeba rozwiązać by dojść do tego co stało sie z Julie jest nieprawdopodobna i robi wrażenie.
Na końcu książki autor zostawia czytelnikowi niespodziankę, a także ukrytą w treści informację. Nie ukrywam, szukałam jej z zapałem. Historia zdesperowanego ojca zaprowadziła mnie również do pewnego plastinarium, które zamierzam w przyszłym roku odwiedzić. Co prawda znajduje się w innym miejscu niż zostało to opisane w książce, ale faktycznie istnieje. Czeka mnie daleka droga, ale nie odmówię sobie takiej dawki nauki.
Jestem tą książką zachwycona. Jedyne czego nie do końca zrozumiał...

Co to był za thriller, historia zagmatwana, pełna niejasności, gdzie autor powoli odsłaniał każdą zagadkę dozując napięcie i emocje.

Znika siedemnastoletnia Julia, jej ojciec Gabriel, porucznik żandarmerii robi wszystko żeby odnaleźć córkę, niestety poszukiwania nie przynoszą oczekiwanego skutku. Gabriel żyje tylko próbą odnalezienia córki, do tego stopnia, że pewnego dnia budzi się w hotelu i jest pewien że minęła jedna noc, a tak naprawdę jest 12 lat później. Nie wie co się przez ten czas wydarzyło, ale jest pewien, że jego córka nie została odnaleziona.

Z opisu można wnioskować, że książka jest zakręcona, ale tak nie jest, to co się wydarzyło poznajemy razem z głównym bohaterem stopniowo i powoli, co daje niesamowite emocje. Jeden z lepszych thrillerów które ostatnio czytałam. Po nitce do kłębka, zaginięcie dziewczyny jest ogromnie skomplikowane, a każdy nowy trop odkrywa coraz większe odkrycia, które mrożą krew z żyłach. Zakończenie na pewno nie jest dla ludzi o słabych nerwach. W trakcie czytania, dowiedziałam się też, że to druga część tej serii ale wcale mi to nie przeszkadzało, w czytaniu.

Polecam

W 2008r. Zaginęła siedemnastoletnia Julie. Został po niej jedynie rower pod drzewem. Pochodziła z małego górskiego miasteczka Sagas i właśnie to miasteczko żyło tą tajemniczą sprawa przez dość długi czas.

Jej ojciec, Gabriel, porucznik żandarmerii rzuca się w obsesyjne śledztwo. Gdy znika ktoś bliski, zrobi się wszystko, aby go odnaleźć.

Tropy po trupach trafią do hotelu Falaise. Do pokoju 209 na drugim piętrze gdzie ma poznać spis gości. Nużąca sprawa oddala go w sen, z którego wybudza go walenie w oko – deszcz martwych ptaków.

Co więcej, obudził się na parterze w pokoju 7, zupełnie nie tak gdzie zasypiał. A to dopiero początek dziwnych, tajemniczych i niewyjaśnionych zdarzeń.
Najdziwniejszy jest to że jest rok 2020, a to znaczy że nagle minęło dwanaście lat.

Co się stało? Jak to możliwe? Czy mężczyzna odnajdzie się w tym świecie czy już nigdy nie dowie się co stało się z jego córka?

To historia, która budzi wiele pytań i wątpliwości, dlatego z jeszcze większą ciekawością się ją czyta, aby ta ciekawość zaspokoić. Mamy tu ciekawie zbudowana fabule, niespodziewane wydarzenia narastające napięcie.