Zjawy i mary

Rok 1969.
W małym miasteczku Etherton dwie różniące się od siebie rodziny postanawiają zaaranżować małżeństwo, aby połączyć rządy.
W tym samym czasie zostają wysyłane ostrzeżenia..
A Las daje o sobie znać..

Rok 2010
Rodzicy Ivy wyruszyli do Lasu, jednak nie wrócili stamtąd.. Młodą dziewczynę zaczynają nawiedzać koszmary.
Postanawia odkryć tajemnicę Lasu i w tym celu łączy siły z młodym chłopakiem, aby wyjaśnić jego sekrety..

Są takie historie, które wciągają w swój świat i przenoszą do wnętrza, #zjawyimary właśnie do takiej należą.
Akcja początkowo dość długo daje siebie odkrywać, poznawać, ale w tym wszystkim skrywa sekrety..

Akcja toczy się na dwóch przestrzeniach czasowych, osadzonych w mrocznym i dusznym klimacie. Duchy, starodawne wierzenia, rody rodzinne, magia..
Lubię takie połączenia, ale i ze względu na osadzenie miejsca akcji w małym miasteczku i owijania jej w tajemniczych okolicznościach.

Dodatkowo punkt widzenia kilku bohaterów daje większy obraz na całokształt i postrzeganie innych ważnych aspektów.

Książka jest wstępem, zapowiadającym ciekawą i intrygującą rozrywkę, a zakończenie pozostawia niedosyt i wzmożoną chęć poznania dalszego rozwoju tej historii..

"Zjawy i Mary" to pierwszy tom opowieści z Everton, które znajduje się w pobliżu tajemniczego i owianego grozą Lasu. Mamy tu mroczną arystokrację, wioskę hipisów, specjalistkę od roślin oraz potomka bogaczy z Everton.

Autorki zaserwowały mam dwie linie czasowe, które jednak z czasem zaczną się przeplatać, chociaż zakładam, że będzie to mocniej odczuwalne w kolejnych częściach. Zaprezentowano nam czwórkę głównych bohaterów, po dwóch na każdą z linii czasowych.
Początkowo trochę mi się mylili, lecz z czasem, im lepiej ich poznawałam, tym mocniej wyczuwałam ich odrębność.

Ich losy nie były niewiadomo jak ciekawe, znacznie lepiej czytało mi się jednak o bohaterkach żyjących w ubiegłym stuleciu niż tych żyjących współcześnie. Na szczęście, gdy pojawiał przestój u jakiejś postaci to u innych zaczynało się dziać coś więcej, więc książce nie towarzyszyła nuda. Choć nie ukrywam, że liczyłam na trochę bardziej angażującą historię, mam nadzieję że kolejny tom trochę to wynagrodzi.

Klimat tej powieści bywał fragmentami naprawdę niesamowity i żałuję, że nie udało się go utrzymać przez całość książki, element grozy mógł być bardziej rozwinięty, bo przez większość czasu czytało się, że on jest, ale za mało się go czuło.

Nie jest to książka słaba, pomysł na nią jest naprawdę ciekawy i czytało mi się ją bardzo szybko oraz przyjemnie, nie ukrywam jednak, że liczyłam na coś więcej. Pozostaje mieć nadzieję, że kolejne tomy, dzięki temu wstępowowi wypa...