Żony, kochanki, damy, intrygantki. Niezwykłe kobiety u boku naszych władców.

Dobrawa, Rycheza, Salomea, dwie święte Jadwigi i święta Kinga, Elżbieta Rakuszanka Bona, Barbara Radziwiłłówna, Anna Jagiellonka, Ludwika Maria Gonzaga, Maria Kazimiera d'Arquien, caryca Katarzyna, Maria Walewska....u boku władców, jako królowe, księżne, ale także nałożnice i metresy.
Autor opisał kobiety i ich rolę w naszej polityce, gospodarce. W sumie wybór dość subiektywny, a w niektórych przypadkach opis również. Rozdziały trochę nierówne, gdyż w przypadku niektórych kobiet opisał ich działalność i losy, w niektórych przypadkach były jakby tłem do opisu danego władcy. Dla osób obeznanych z historią nic nowego, dla osób dopiero zaczynających poznawać losy naszego kraju pozycja interesująca i wnosząca wiele wiadomości. Silne kobiety, które po dojściu do władzy walczyły o wpływy, o majątek, o swoje dzieci. Widać, że próbowały, mimo niechęci otoczenia, niestety pozycja kobiety mądrzejszej od otoczenia i chcącej zmienić podejście do niektórych spraw była już na samym początku na straconej pozycji – działalność Bony czy Ludwiki.

W moim odczuciu książka bardzo ciekawa, autor opowiada o kobietach związanych z naszymi władcami. W większości przypadków są to żony, inne rodzaje związków opisuje dopiero w końcowych fragmentach, omawiających właściwie upadek polskiej państwowości.
Przez kolejne karty przewijają się Dobrawa, Rycheza, Salomea, dwie święte Jadwigi i święta Kinga, Elżbieta Rakuszanka Bona, Barbara Radziwiłłówna, Anna Jagiellonka, Ludwika Maria Gonzaga, Maria Kazimiera d'Arquien, caryca Katarzyna, Maria Walewska....
Każda inna, każda inaczej wpływająca na podejmowane przez władców działania, jedne, jak Rycheza czy Salomea - były właściwie cały czas zainteresowane losami krajów, z których się wywodziły i na ich rzecz działały, nawet jeśli przejawiało się to troską o dobro dzieci, inne - jak Elżbieta Rakuszanka, Bona czy Ludwika Maria - starały się zadbać o nową ojczyznę, w sposób, jaki uważały za najlepszy.
Autor bardzo realistycznie podchodzi do ich znaczenia i możliwości, np. powszechne przekonanie, że Dobrawa doprowadziła do chrztu Polski uważa za mrzonkę, gdyż biorąc pod uwagę jakim człowiekiem był Mieszko, co można o nim wydedukować z pism ościennych kronikarzy, jakie podejmował działania - to nie był ktoś, kogo można by przed pójściem do łożnicy odpytywać z pacierza. Chrzest Polski w obrządku rzymskokatolickim był krokiem politycznym, służącym poprawie bezpieczeństwa państwa i nie miał nic wspólnego z czeską księżniczką.
Podoba mi się, że nie idzie utartym szlakiem potę...

Książka trafiła w moje ręce przypadkiem. I jeszcze dosyć długo leżała na półce. W końcu ( do chwili sięgnięcia po tą pozycję byłam o tym przekonana) książki historyczne nie są moją pasją, nie przepadam za nimi i rzadko czytam. Tymczasem książka bardzo mnie wciągnęła. Przeczytałam ją z przyjemnością. Trochę też otworzyła mi oczy. Naprawdę niektóre postacie traktowałam stereotypowo i krzywdząco jak np. królową Bonę. Trochę mnie też zaszokował fakt, że niektórzy królowie byli analfabetami albo będąc Królami Polski nigdy nie nauczyli się słowa po polsku. Dobrze jeśli wtedy przy ich boku stały mądre kobiety. Ale czy zawsze tak było? Przeczytajcie sami. Ja z pewnością sięgnę jeszcze po książki Andrzeja Zielińskiego.