Kelner w Paryżu recenzja

Paryż... Miasto wielu świateł. Miasto miłości, które co roku odwiedza miliony turystów, wiele osób też wybiera stolicę Francji na swój nowy dom. Miasto okrzyknięte jedną z europejskich stolic mody. Podobnie, jak inne wielkie aglomeracje miejskie ma także dzielnice cieszące się złą sławą. Niepisane zasady, którymi nie zaprzątają sobie głowy turyści.

Edward Chisholm w swoim debiucie ,,Kelner w Paryżu. Co ukrywa stolica smaku?" (ang. ,,A Waiter in Paris: Adventures in the Dark Heart of the City") przez pryzmat pracy w restauracji pokazuje oblicze stolicę Francji pozbawioną splendoru. Prace nad swoją pierwszą książką zaczął podczas lockdownu w czasie pandemii, ale okres życia przez niego przedstawiany obejmuje końcówkę 2011 i 2012 r.

Chisholm przybył do Francji, ponieważ chciał coś zmienić w swoim życiu i przeżyć przygodę. Jak sam przyznał, w tamtym okresie nie widział dla siebie perspektyw w Londynie. Nie chciał być bohaterem swojej książki a obserwatorem. Mam wątpliwości, czy w pełni udało mu się zachować tę granicę, zwłaszcza w poszczególnych rozdziałach. Muszę jednak przyznać, że okazał się świetnym obserwatorem. Udało mu się stworzyć ciekawą publikację zahaczającą o kwestie społeczne. Do książki Chisholma dużo wnoszą napotkane przez niego osoby i współpracownicy. Pochodzili oni z różnych krajów i przybyli do Paryża w innym celu, z innymi marzeniami, ale połączyła ich praca. Chisholm przedstawił bardzo ciekawe portrety osobowości swoich kolegów z restauracji.

Autor swoją książkę podzielił na siedem części, w których przede wszystkim skupił się na wspomnieniach i doświadczeniach z pracy pikolaka, z aspiracjami do awansu na kelnera. Nie zabrakło również fragmentów poświęconych wyzwaniom, które na niego czekały, jako imigranta - europejczyka. W krótkich notatkach przed poszczególnymi rozdział zawarł nieoczywiste informacje o Paryżu. Chisholm wprowadził czytelników do zaplecza restauracji. Zdradził podziały ról, hierarchię oraz praktyki panujące w kuchni i na sali. W całej książce zabrakło mi tylko głębszego wygryzienia w poza turystyczną tkankę miasta. Cieszę się, że pod koniec książki ,,Kelner w Paryżu. Co ukrywa stolica smaku"? wybrzmiało, że autor nigdy nie był w takiej sytuacji, jak spotkani przez niego ludzie. Dla niego był to tylko epizod w życiu...

Autorowi nie można odmówić świetnego warsztatu, znajomości historii literatury i lekkiego stylu. W debiucie Chisholma widać jego wykształcenie humanistyczne, a także fascynację Paryżem. W polskim wydaniu podjęto decyzję o zostawieniu niektórych francuskich zwrotów w oryginale, które wytłumaczono w przypisach. Trudno nie odnieś wrażenie, że paryskie restauracje, na kartkach książki Chisholma to metafora współczesnego życia. Nastawionego na sukces i prestiż, ale narracja marzeń na wyciągnięcie ręki, które można spełnić wkładając odpowiednią ilość pracy, pęka gdy dochodzi do nierówności społecznych i kulturowych, a pozostaje iluzja.

Książkę ,,Kelner w Paryżu. Co ukrywa stolica smaku?" Edwarda Chisholma czyta się rewelacyjne, ale finalnie to przygnębiająca lektura. Wielu marzy o wyjeździe do innego kraju w nadziei na lepsze życie lub by coś komuś, lub sobie udowodnić. Chisholm nie romantyzuje emigracji, wręcz ją z tego obdziera i pozostawia słodko - gorzki obraz. Z pozoru prozaicznego tematu autorów udało się stworzyć ciekawą książkę o wyzysku i nierównościach.