Argylle recenzja

Aubrey Agrylle mieszka w Tajlandii i jest przewodnikiem. Pewnego razu podczas samotnej wycieczki po lesie, jest świadkiem zestrzelenia małego samolotu. Wbrew rozsądkowi, decyduje się ruszyć z pomocą. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, kto mógł lecieć maszyną oraz na jakie niebezpieczeństwo naraża się ludziom, którzy oddali celny strzał. Ta akcja, której finału Wam nie zdradzę, jest dopiero początkiem i sprawia, że Agrylle ściąga na siebie uwagę CIA.

W normalnych okolicznościach nawet nie przyszłoby mu do głowy, żeby decydować się na jakąkolwiek współpracę ze służbami specjalnymi, ale sytuacja robi się zbyt skomplikowana i mężczyzna zostaje tajnym agentem. To niezła ironia losu wobec tego, czym zajmowali się jego nieżyjący rodzice...

Agrylle nie jest łatwo zaaklimatyzować się w grupie, do której zostaje przydzielony, tym bardziej, że niejednokrotnie będzie musiał im ufać, gdy wzajemnie będą sobie powierzać na szali własne życie. A stawka jest niezwykle wysoka. Wasilij Fiederow ma wysokie ambicje zostania prezydentem Rosji i odbudowy ZSRR. Ten bezwzględny człowiek nie zatrzyma się w drodze do osiągnięcia własnego celu. Obiecuje nawet swojemu narodowi, że zwróci im Bursztynową Komnatę, która zaginęła w trakcie II wojny światowej. Agrylle i jego grupa muszą zrobić wszystko, żeby odnaleźć ją przed nim i uniemożliwić mu zagrożenie porządkowi świata. Kto wyjdzie z tego starcia zwycięsko i jakim kosztem? Musicie przekonać się sami.

Kto z nas nie lubi zagadek?! II wojna światowa pozostawiła wiele ofiar, ale też mnóstwo tajemnic i ukrytych skarbów. Jednym z nich jest właśnie wspomniana Bursztynowa Komnata, czy niejako mityczny złoty podciąg. Osadzenie akcji w różnych miejscach na świecie, musiało ostatecznie mieć finał w Polsce. Tym bardziej dodało to smaczku całej lekturze.

Historia jest oczywiście fikcją literacką, ale bardzo ciekawie poprowadzoną. Z jednej strony mamy te wszystkie zagadki i wyścig z czasem, z drugiej poznajemy prywatne rozterki Agrylle, który znalazł się w zupełnie dla siebie nowej rzeczywistości i nie jest mu łatwo stać się członkiem zgranego już zespołu, a z jeszcze trzeciej perspektywy poznajemy bezwzględnego człowieka, którego ambicje są tak wielkie, że ludzkie życie nie ma dla niego żadnej wartości. Fiederow kształtuje się w moich oczach jako rasowy psychopata, a taki potrafi stworzyć jeszcze większego potwora... Gdy przeczytacie, to zrozumiecie, co mam na myśli. Nie wiem, czy powstanie kontynuacja, ale jestem jej mega ciekawa! Gorąco polecam.