Akuszerki recenzja

Oj, zacną cegiełkę czytelniczą stworzyła pani Jakubowska. Chciałoby się wręcz powiedzieć, że to urodzona w bólach historia, lecz z drugiej strony posłowie autorki doskonale wyjaśnia pomysł na ból rodzenia.

"Akuszerki" to historia polskich kobiet; nie tylko tych, które rodziły w trudzie i znoju, nie bacząc na warunki, w jakich przyszło im żyć; nie tylko tych, które mimo wydarzeń historycznych, braku bliskich u boku, z rzędem dzieci za sobą i niosąc trudy gospodarki na swych barkach rodziły, karmiły i otaczały jako taką opieką maluchy, ale to przede wszystkim historia o tych, które prowadziły porody do końca i odbierały na swe ręce niemowlęta. Akuszerki końcem XIX wieku i u progu XX wieku na wsi były dobrem deficytowym, a jednocześnie stały się niezbędnym elementem zachowania ciągłości pokoleń. To dzięki nim i ich wiedzy można było uratować o wiele więcej rodzących, jak i maluchów, wydzierając jedną i drugą duszę spod kosy. Położnictwo ówczas wydawało się niezwykle naturalne, oczywiste, a jednocześnie pozbawione dzisiejszej magii uczuć macierzyńskich. Wyjątkowa kruchość życia, a jednocześnie podejście do straty dziecka, śmierci położnicy, obce wielu tematy aseptyki i higieny, nie wspominając o łagodzeniu bólu - tym wszystkim otacza się bohaterka Sabiny Jakubowskiej - kobieta zaradna, acz nie pozbawiona bezlitosnych kolei losu.

"Akuszerki" nie powstała bez przyczyny i nieprzypadkowo; jedna z bohaterek książki to przodkini autorki, a okolice, w jakich toczą się wydarzenia są bliskie Jakubowskiej, nie wspominając już o funkcji douli, jaka pani Sabinie jest bliska. Powieść ta jest wizjerem do warunków położnic i tematyki porodów w dawnej Polsce, a szczególnie w jej wiejskiej części. Bardzo dobrze przygotowana pod kątem wiedzy medycznej, z ciekawą historyczną fabułą i dobrym odniesieniem do obyczajów, kultury i tradycji społeczeństwa wiejskiego, a jednak mam wrażenie, że gdyby pokonać pewne, niepotrzebne fragmenty, książka zyskałaby tylko na wartości i jakości. Nie zmienia to faktu, iż to jednocześnie brutalna, ale dająca pozytywne, łagodne wrażenie spokojnego życia prostych ludzi książka.