Autor: @mikakeMonika ·1 minuta

2020-05-29

2 komentarze

19 Polubień

Oj, poszalały panie autorki. Kulturoznawczyni i filolog klasyczny. God mode – tryb boga, nieśmiertelność.

Kusiła mnie ta książka bardzo i w końcu skusiła.

Temat stary jak świat: poszukiwanie nieśmiertelności. Ale o tym dowiadujemy się jeszcze zanim zaczniemy czytać. Choć temat oklepany i przegadany, to powinno być ciekawie.

Czyta się szybko, bo pozwalają na to króciutkie rozdziały (uff, na szczęście). Jednak te krótkie rozdziały tak mieszają w treści, że przez jedną trzecią książki czułam, jakby każda kartka była z innej książki. Ale w związku z tym wcale nie było ciekawie. W sensie zaciekawienia. Czułam się zmęczona, czułam się wręcz głupia. I chyba taka pozostałam do samego końca ;)

Książka nie pociąga i nie zaciekawia. Autorki pewnie chciały dobrze, ale przedobrzyły. Nadmiar niewiadomych (w zasadzie same niewiadome) i totalny bałagan sprawiają, że odechciewa się czytać. Jest tego zdecydowanie za dużo. Czy dziewczyna odzyska pamięć? Czy inna odzyska życie? Kim jest profesor? Kim jest… I tak można wymieniać każdego po kolei. Dosłownie – każdego po kolei.

Gdyby ją trochę uporządkować, to może by się dała czytać. Nie wiem na czym polega „fenomen” tej książki. Może na tym, że nikt nic nie wie. No, w sumie bohaterowie wiedzą (ale czy na pewno?), ale czytający ni w ząb. Jako czytelnik chciałabym coś wiedzieć. Cokolwiek. Tymczasem nie wiem kompletnie nic. Może to jakiś nowy gatunek?

Nie zaprzyjaźniłam się również z żadnym z bohaterów.

No i z zemsty, że nie wiem o co chodzi, muszę wytknąć, że „po południu” piszemy oddzielnie i „tak że” w sensie „tak więc” też oddzielnie. No, ale może korekta poprawiła z prawidłowo napisanych na błędne…? Niestety, po takich niby drobiazgach moja cierpliwość zaczyna się kończyć i coraz mniej mam chęci czytać dalej.

Zakończenie do bani, ale w zasadzie mam to gdzieś, bo zupełnie mnie książka nie zainteresowała. Tak więc mam gdzieś w jaki sposób się kończy.

Koniec. No i co? – można zapytać.

Książka kusi zapewne fajnym tytułem, fajną okładką, fajną tematyką. No i chyba na tym koniec. Niemniej na pewno znajdzie swoich zwolenników. Czego jej życzę. Ale ja już więcej nie chcę.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Moja ocena:

Data przeczytania: 2020-05-29

× 19 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

God mode

Martyna Sowińska, Maja Zdumińska

6.3/10

Nie bój się śmierci. Obawiaj się nieśmiertelności. Młoda kobieta budzi się o świcie w pokoju hotelowym. Nie potrafi sobie przypomnieć, jak się tu znalazła i co wydarzyło się poprzedniego wieczora. W...

Komentarze

@Wiesia · prawie 4 lata temu

No i wyszło na moje choć byłam trochę łagodniejsza w ocenie :)
Myślę że autorki powinny pisać osobno, bo gdzie kucharek sześć tam... Wychodzi god mode :)

× 2

@Anna_Natanna · prawie 4 lata temu

A ja zastanawiałam się nad książką i dobrze, że tylko zastanawiałam.

× 2

Komentarze (1)

@mikakeMonika · prawie 4 lata temu

Bardzo dobrze :)

× 1

God mode

Martyna Sowińska, Maja Zdumińska

6.3/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Jutro umiera powoli...

Zespół Alphaville w latach 80tych w swoim największym przeboju śpiewał : "Forever young, I want to be forever young. Do you really want to live forever? Forever, and ever…"- czy aby na pewno spełnien...

@powiescidlo

Polski kamień filozoficzny

"Nie bój się śmierci. Obawiaj się nieśmiertelności". Niech nie zmyli Was drodzy czytelnicy tytuł recenzji, ta książka nie ma zbyt wiele wspólnego z pierwszą częścią o słynnym czarodzieju, ale to co ...

@klaudia.nogajczyk

Pozostałe recenzje @mikakeMonika

Czy będzie z tego chleb?

Próbując napisać recenzję, zawsze najpierw szukam informacji o autorze. „Okruchy” są trzecią powieścią Stanisława Beniowskiego, który sam o sobie mówi, że urodził się ja...

Recenzja książki Okruchy

Bo mamy 10 palców i postrzegamy świat binarnie. 10 do potęgi 2. Rozumiesz?

Rafał Cywicki urodził się w 1985 roku. Jak sam pisze o sobie – do fantastyki zapałał miłością w liceum i marzył o wydaniu książki. Gdy skrzyżował swoją drogę ze stusłówk...

Recenzja książki 20 000 Słów Fantastyki