Halt. Zapiski z domu trzeźwienia recenzja

"Stabilizacja to walka i praca, czymże bez kamienia byłby los Syzyfa? Módl się, alkoholiku przebrzydły, o kamień jak największy, o jak najkrótszą i jak najszybszą drogę w dół bez kamienia, gdyż czas samotnej refleksji nie będzie ci służył. W samotności dusza otwiera się i gotowa jest wpuścić w siebie siły, które twoja pycha może zlekceważyć."

Kiedy wzięłam książkę do ręki i zobaczyłam ile ma stron, pomyślałam, że to będzie niezwykle proste i szybkie spotkanie. Jednak już od pierwszych stron wiedziałam, że nie mogłam się bardziej mylić. To trudna i przede wszystkim wymagająca skupienia lektura. Nie da się jej przeczytać od tak. Sprawia to przede wszystkim język jakim posługuje się autor. Metafory ścielą się tu gęsto, pobudzając do myślenia szare komórki czytelnika. Spowodowało to jednak u mnie przesyt i książkę musiałam wielokrotnie odkładać, żeby się w niej nie zagubić.

Sam temat do łatwych nie należy, bo uzależnienie w dzisiejszym świecie nie jest czymś unikatowym, ale uświadomienie sobie problemu i zgłoszenie się na odwyk jest godne podziwu i zapewne wcale nie łatwe. Kiedy rzeczywistość ściele się problemami, zagląda w oczy samotnością, każdy z nas szuka ucieczki, by oderwać się choć na chwilę od codzienności. Dla jednych taką ucieczką będzie sport, dla drugich książki, a kolejni mogą szukać jej w alkoholu. A wtedy będzie to ucieczka długą drogą w dół, niejednokrotnie bez powrotu.

Nie są to zwykłe zapiski, opisujące proces trzezwienia, z radosnym zakończeniem uwolnienia się od nałogów. Nazwałabym je raczej filozoficzno - merytorycznym udręczeniem duszy mądrego człowieka, który chcąc się uratować, dzięki silnej woli i determinacji walczy o swoje życie każdego dnia.


"Chcę czuć głód alkoholowy, chcę, żeby chciało mi się pić, żeby mnie ciągnęło, szarpało, darło do chlania, tylko w ten sposób może uda mi się dziś nie napić. Proszę Cię, Boże, jakkolwiek Cię rozumiem, ześlij na mnie łaskę świadomego przeżywania głodu alkoholowego, żebym o nim nigdy nie zapomniał. Ten jeden raz pozwól mi wobec Ciebie powtórzyć słowo "nigdy". Spraw, bym nigdy nie zapomniał, jak trudno jest przestać pić, i by to "nigdy" nigdy nie pozwoliło mi zacząć pić od nowa."