Amandine. Pragnienie miłości recenzja

Amandine ma za sobą koszmarne życie. Niekochana, terroryzowana przez babcię ucieka, by po paru latach wpaść w jeszcze większy koszmar. Chłopak, którego poznała po ucieczce, a po pewnym czasie za niego wyszła, początkowo nosił ją na rękach. Mieszkali w małym domku, może nie mieli dużo pieniędzy, ale byli szczęśliwi. Z czasem zaczyna robić czarne interesy, staje się członkiem mafii. Pieniędzy jest coraz więcej, a jej mąż staje się coraz agresywniejszy. Z kochającego mężczyzny staje się katem, poniża, bije, traktuje kobietę jak swoją własność, która ma robić dokładnie to, czego on sobie życzy.
Evan bardzo kochał swoją żonę, niestety ona go chyba nie za bardzo, bo jak się okazało, zdradzała go, z kim się dało. Mężczyzna czuje się poniżony, ucieka na pustkowie, gdzie zaczyna hodować strusie i odnajduje spokój.
Po kolejnej awanturze, kolejnym pobiciu przez męża, Amandine ucieka. Nie jest to jej pierwsza próba ucieczki, ale pierwszy raz jej się udaje. Po pewnym czasie słabnie na poboczu, gdzie przejeżdżając przez przypadek, znajduje ją Evan. Jedyne co udaje się kobiecie wypowiedzieć, to błaganie by nie zawoził jej do szpitala, bo tam ją znajdzie i zabije, przed tym, jak traci przytomność. Mężczyzna, choć się waha, w końcu zabiera ją do swojej oazy, na swoje pustkowie. Kobieta, kiedy się budzi, jest przerażona, boi się Evana, chce uciekać, co nie kończy się za dobrze (wpada do zagrody strusi). Jednak im bliżej poznaje Evana, tym bardziej zaczyna mu ufać. Zaczynają się zbliżać do siebie, jednak zmory przeszłości nie pozwalają o sobie zapomnieć.
Czy Evan zapomni o tym, co zrobiła mu żona? Czy mąż Amandine ją znajdzie? Czy przeszłość da o sobie zapomnieć? Czy rodzące się uczucie między Amandine i Evanem ma szansę?

Historia ciekawa. Wciąga praktycznie od pierwszych stron, nie pozwalając czytelnikowi oderwać się do samego końca. Wywołuje wiele emocji, przeżywamy ją razem z bohaterami.

Książkę czytamy z perspektywy zarówno Amandine, jak i Evana. Lubię takie rozwiązania, ponieważ pozwalają mi poznać myśli, plany, punkt widzenia obu bohaterów. Dodatkowo poznajemy też przeszłość Amandine (momentami kobieta się zamyśla, wraca do przeszłości) co wiele wyjaśnia.

Bohaterowie ciekawi, realistyczni, choć nie chciałabym być w skórze kobiety, niestety takie rzeczy zdarzają się nie tylko w książkach.
Amandine przeszła w życiu bardzo dużo, a mimo to próbuje coś w nim zmienić, ułożyć go na nowo, być szczęśliwą. Jest odważna (odejście od kata, od którego jest się uzależnionym to według mnie ogromna odwaga), dzielna, sympatyczna.
Evan to mężczyzna, jakiego nie jedna kobieta chciałaby widzieć u swego boku, opiekuńczy, kochający, taki któremu można powierzyć każdy sekret. Wie, kiedy należy odpuścić, dać wolność pomimo miłości, jaką nosi w sercu.

„Amandine. Pragnienie miłości” to książka, która wywołała u mnie wiele emocji. Podczas czytania były momenty, kiedy miałam łzy w oczach, ale i takie, kiedy na mojej twarzy widniał wielki uśmiech. Oboje bohaterów bardzo polubiłam, mocno im kibicowałam. To książka, z którą wspaniale spędziłam czas i z wielką przyjemnością polecam.
Recenzja pojawiła się również na moim blogu -https://anka8661.blogspot.com/2020/02/wydawnictwo-waspos-ksiazka-pt-amandine.html