Policjantki. Kobiece oblicze polskich służb recenzja

Stoją na straży prawa. Z dumą i ogromną odwagą bronią każdego obywatela. Niezależnie od płci, obywatelstwa czy wyznawanych poglądów. W oko, w oko stają z najgroźniejszymi przestępcami. Stykają się z największą patologią i najbardziej zdemoralizowanymi sprawcami. W zamian za to otrzymują stek wyzwisk, obelg i marną wypłatę. One- policjantki. Ciche bohaterki w mundurze.

Policjantki. Kobiece oblicze polskich służb to zamknięty w trzystu stronach obraz polskiej policji widziany oczami kobiet. Nie często zdarza się, by to właśnie one wypowiedziały się na temat swojej pracy. Jest to bardzo słodko-gorzki obrazek. Z jednej strony znajdziemy tutaj momenty radosne, przynoszące satysfakcje z wykonywanej służby. Widać tę chęć niesienia pomocy, pomimo trudności i niechęci przełożonych czy samych ofiar. I to jest zdecydowanie lepsza część ich pracy. Niestety, w książce nie brak opisów tych niemiłych momentów. Molestowanie, seksistowskie żarty czy próba udowodnienia kobiecie, że ich miejsce jest tylko przy garach. A w policji powinni być tylko twardzi mężczyźni, którzy nie boją się wziąć udziału w bojowej akcji.

Autorka nie skupiła się tylko na wywiadach z obecnie pracującymi funkcjonariuszkami, ale też przeprowadziła rozmowę z kobietą, która stała na straży prawa w okresie PRL-u. Dzięki temu możemy porównać zmiany, jakie zaszły oraz samemu zobaczyć, że niekiedy system zatrzymał się i nie chce się zmienić na lepsze.

Zabrakło tu szerszego spojrzenia, czegoś więcej. Wyciśnięcia tego tematu jak cytrynę. Mam wrażenie, że mocno się tu skupiono na traktowaniu kobiet, co oczywiście jest ogromnym problemem w tej formacji, a za mało jest tu spraw mrożących krew w żyłach. Liczyłam, że poznam pracę kobiet od kuchni, zapoznam się ze sprawami czy przeczytam o akcjach, które nie zakończyły się pomyślnie. Jest tu o tym wspomniane, ale dla mnie jest tu tego za mało.
Jednym z ciekawszych rozdziałów jest ten poświęcony strajkom kobiet. Mamy tutaj ważny glos, który staje pośrodku barykady. Z jednej strony kobieta, która popiera przemarsz, a z drugiej funkcjonariuszki prawa.

Warto się zapoznać z tą pozycją, nie mniej jednak czegoś mi tu zabrakło.