Anna Karenina recenzja

"Anna Karenina" to opasłe tomisko pełne opisów, które dominują nad dialogami.Książkę tę współcześnie określa się jako love story, romans w odległej Rosji. O ile wiem, liczba stron niektórych odpycha, ale opis i szum wokół powieści zaostrza apetyt. A potem są nieprzychylne oceny i rozczarowanie.Czy prawidłowo?
Lew Tołstoj to rosyjski powieściopisarz, przedstawiciel realizmu w powieściach.Na podstawie jego poglądów religijnych i moralnych powstał tołstoizm, czyli doktryna społeczno-religijna."Anna Karenina" powstała w XIX wieku. Był to czas hasła mówiącego o emancypacji kobiet. Nie jest mi wiadomo, czy autora zainspirowało owe hasło do "Anny Kareniny". Niemniej jednak użył tego poglądu, ale jako przeciwnik i przedstawił jego zgubny wpływ. Jako przeciwieństwo do wolnego wyboru kobiet , autor wskazał rodzinę patriarchalną.
Do "Anny Kareniny" trzeba czasu i zrozumienia.Jest dobrą książką dla tych, którzy lubią przyglądać się głębokim, wewnętrznym przemyśleniom bohaterów, a które Tołstoj tak dobrze opisał. Aby dokładnie wytłumaczyć, co ( mam nadzieję, że zrozumiałam lekturę dobrze) Tołstoj miał na myśli, omówię najważniejszych w książce bohaterów.
Anna Karenina to dobra, młoda kobieta o zniewalającej urodzie. Jest matką jednego dziecka i całkowicie poświęca mu swoją uwagę. Żyje jej się wygodnie i dostatnio.Czuje niedosyt emocjonalny, gdyż uczucie jej męża nie jest zbyt silne ani głębokie, tak jak ona by chciała.
Karenin, mąż Anny, to wysoko postawiony urzędnik.Rodzinę traktuje prawidłowo, według swoich zasad, lecz w uczuciach dominuje chłód. Jest skupiony tylko na swojej karierze i przekonany, że Anna jest szczęśliwa u jego boku.
Aleksy Wroński jest młodszy od Anny.Całkowicie się nią zauroczył, zakochał bez pamięci.Jest gotowy dać jej wszystko, co posiada.Pada do jej stóp.Osamotniona Anna wdaje się z nim w romans.

Niestety, Anna nie wytrzymuje wewnętrznej rozterki. Traci na tym związku ( syna, pozycje, możliwość posiadania innego potomstwa), zyskuje prawdziwą miłość, ale według niej bardzo ulotną, która szybko może przeminąć.Kobieta popełnia samobójstwo, pozostawiając Wrońskiego w głębokim żalu, samotnego.Dziecko Anny i jego wychowuje Karenin, co jest dla niego kolejnym ciosem.
Stiwa i Daria to małżeństwo nieudane, ale nierozerwalne.On ma wiele innych kobiet, wydaje więcej pieniędzy niż ma, zaniedbuje żonę. Dolly spędza czas z dziećmi, ze wstydem musi prosić innych o pomoc.
Kitty i Lewin to młode małżeństwo.On jest myślicielem, trudno mu odnaleźć szczęście.Choć on wszystkim zarządza, ona także ma w domu prawo głosu.Są najlepszym z opisywanych związków.
Tołstoj w powieści pokazuje, że samowola Anny Kareniny, a więc wybór kobiet, nie jest dla nich dobry.Autor daje też do zrozumienia, że szczęścia nie można osiągnąć od razu i że nie wolno żyć tylko dla siebie, ale też dla innych.
Tołstoj ma bardzo dobry styl.Wspaniale opisał uczucia każdego z bohaterów i przedstawił argumenty za słusznością tych emocji.Dlatego utwór nie jest "love story".
Historia Anny Kareniny bardzo mi się podobała.Nie jest to typowy romans, a powieść o problemach, rodzinie i wyborach. Jeżeli ktoś spodziewał się ognistego romansu, niech obejrzy film z 2012 roku.Jest całkiem inny od treści i spełnia rozrywkowe kryteria.
W książce znajduje się dużo filozofii, psychologii, analizy.Dla wszystkich fanów tych dziedzin, a także niewspółczesnej Rosji, jest Anna Karenina.