Any Border. Tom I recenzja

W życiu i sercu Anastazji jest miejsce nie tylko na jednego ale na dwóch mężczyzn. Alek i Nikodem, bliźniacy których wychowuje sama są całym jej światem. Niestety praca w agencji modelingowej wiąże się z częstymi wyjazdami i koniecznością rozłąki z dziećmi. Kiedy na horyzoncie pojawia się półroczny kontrakt w Mediolanie Any nie waha się ani chwili by ściągnąć do siebie chłopców. Niespodziewanie na drodze dwudziestosiedmiolatki staje dużo starszy od niej Włoch. Giorgio uwielbia piękne kobiety a to że ma żonę zupełnie mu nie przeszkadza w spotykaniu się z kochankami. W jego kontaktach z kobietami nie może być mowy o uczuciach to podstawowa zasada. Aby sprawy były jasne i klarowne zawsze płaci swoim kochankom za seks. Jak nie trudno się domyśleć jego obiektem pożądania stanie się Any. Czy Anastazja ulegnie urokowi Włocha?

Ależ mi się ta książka podobała...
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem pod ogromnym wrażeniem. Lekki styl pisania plus ciekawa fabuła i rewelacyjni bohaterowie a to wszystko zapakowane w piękną przyciągająca oko okładkę. I voilá „ Any Border” w czystej postaci. Książkę skończyłam czytać kilka dni temu a ciągle siedzi mi w głowie. Chyba tęsknię za Any i Giorgiem.

W powieści Gabrieli L. Orione znajdziecie wiele wątków. Głównym oczywiście jest romans z żonatym mężczyzną. Muszę przyznać że autorka nakreśliła go w taki sposób że szczerze kibicowałam bohaterom. Serio. A przecież zdrada, szczególnie w małżeństwie jest czymś nieakceptowalnym. Drugim, ostatnio dość popularnym motywem poruszanym w powieściach jest różnica wieku w związkach partnerskich. Osobiście uwielbiam ten motyw i uważam że w obliczu miłości wiek nie gra roli. Oprócz tego poruszane są tu również inne ważne tematy chociażby homoseksualizm, samotne macierzyństwo czy aranżowane śluby. Czytelnicza uczta.

Zarówno Any jak i Giorgio to postacie których nie sposób nie polubić. On nieziemsko przystojny, dojrzały o ognistym jak na Włocha przystało temperamencie. Marzenie senne niejednej kobiety. Ale to Any była dla mnie zagadką. To ona sprawiła że nie mogłam oderwać się od książki. Kobieta ułożona. Świetna matka i znakomita pracownica. Pewna siebie, silna i niezależna. Na co dzień skromna ale w kontaktach z Giorgio wychodził z niej diabeł. Nie mogłam przewidzieć co też znowu wymyśli. Z Any nie ma mowy o nudzie. Petarda nie kobieta.

Ten romans zapamiętam na długo. Jeżeli jeszcze nie czytaliście to musicie to nadrobić. Polecam gorąco.