Parafil recenzja

Tym razem przeniesiemy się do Bytomia, gdzie zostaje odnalezione ciało mężczyzny, który, poza tym, że jest wisielcem, to został pozbawiony spodni i bielizny. Dodatkowo w mieszkaniu znajduje się również ciało jego żony. Śledztwo prowadzi podkomisarz Helena Sawicka i angażuje w nie Witka Weinera, którego określa mianem specjalisty od dewiacji. Mężczyzna ma również za chwilę stanąć przed komisją dyscyplinarną i prokuraturą, ponieważ jest oskarżony o molestowanie studentki.

Czy Heldze i Witkowi uda się rozwiązać tajemnicę, mimo że trup ściele się gęsto? Poza tym, czy mężczyźnie uda się wrócić na uczelnie mimo tego jakie zarzuty na nim ciążą?

Zanim sięgnęłam po tę książkę zaliczyłam mały kryzys czytelniczy, który ciągnął się niemalże przez tydzień. Na samą myśl o czytaniu, miałam ochotę schować się w szafie. Jednak bardzo się cieszę, że zmotywowałam się do sięgnięcia po „Parafila”.

Zacznę od tego, że ta książka ma w sobie sporo chaosu, który jedni uznają za coś irytującego i męczącego, a drudzy (łącznie ze mną) za coś wciągającego. Nie wiem, czy był to zabieg zamierzony, ale według mnie pokazywał w jaki pokręcony sposób chory umysł postrzega świat i jak postępuje.

Wydaje m się, że w przypadku tej powieści nie mogę stwierdzić, czy lubię którąkolwiek z głównych postaci. Każda mnie na swój sposób irytowała. Witek swoim podejściem do życia, a Helga zbyt dużą porywczością w kontaktach z Adą Białas, która została zaangażowana w śledztwo przez pewien splot wydarzeń. Jednak muszę przyznać jedno, oboje mnie intrygują, a ich dalsze losy niesamowicie mnie ciekawią.

Czy spodziewałam się takiego rozwiązania całej zagadki? I tak i nie. Z jednej strony widziałam, że sytuacja raczej nie zakończy się tak, jak autor nam sugeruje. Z drugiej zaś mimo kilku typów nie udało mi się zgadnąć kto stoi za tym całym krwawym zamieszaniem.

Bardzo zainteresował mnie również wątek związany z oskarżeniami dotyczącymi molestowania. Jak bardzo zarzuty, które nie są poparte żadnymi dowodami mogą wpłynąć na życie obu stron konfliktu i jakie motywy nimi kierują.

Właściwie łatwo możecie się domyślić czy ta książka mi się podobała. Jednak, żeby uniknąć niedomówień powiem wam, że bardzo. Przełamała mój zastój i utwierdziła w przekonaniu, że zdecydowanie lepiej się czuje, gdy codziennie czytam. Wam za to serdecznie tę powieść polecam i zacieram rączki, bo wydawnictwo zaopatrzyło mnie również w drugi tom przygód Witka Weinera.