Barwa ciszy recenzja

Yasmin wraz z niesłyszącą córką Ruby przemierzają Alaskę, aby spotkać się z Mattem. Dowiadują się, że wioska w której przebywał całkowicie spłonęła i nikt nie przeżył. Kobieta ma jednak przeczucie, że jej mąż żyje. Pomimo licznych przeciwności nie ustają w poszukiwaniach i wyruszają w bardzo niebezpieczną podróż. Wykazują się ogromną odwagą. Yasmin nawet w krytycznych momentach potrafi zachować zimną krew. A takich niestety nie brakuje.
Całą drogę są sledzone przez tajemniczą ciężarówkę, na dodatek ktoś przesyła im maile że zdjeciami przedstawiającymi martwe zwierzęta. Yasmin zaczyna zdawać sobie sprawę z tego, ze cos jest nie tak jak byc powinno.
Jaki sekret zabrali że sobą do grobu mieszkańcy wioski?
~~~~~
"NIEPOKÓJ: wygląda jak szachownica z szybko przesuwającymi się polami, przyprawia o pot I drżenie; smakuje jak kolczaste lody."
~~~~~
Książkę przeczytałam już jakiś czas temu i na długo zostanie w mojej pamięci. Jest po prostu wspaniała. Niesamowicie wzruszająca.
Atmosfera jest nieco klaustrofobiczna, większość akcji dzieje się w kabinie ciężarówki otoczonej nieprzeniknioną ciemnością. Opisy są tak bardzo sugestywne, że niemal fizycznie czułam przejmujący mróz, a napięcie towarzyszące Yasmin i Ruby momentami się mi udzielało. Czytałam, jak zahipnotyzowana. Duże emocje wywołały we mnie te niecodzienne rozmowy matki z córką oraz ich troska o siebie nawzajem. Niezłomna wiara w słuszność podjętych działań, pomimo wielu przeciwieństw, była wprost niesamowita i godna podziwu.
Pomimo panującego w powieści zimna, jest ona pełna ciepła, miłości. Yasmin bezgranicznie kocha Ruby, pragnie ja chronić, ale jest wymagająca matka. Przedstawiony jest też świat oczami niesłyszącego dziecka i ogromne przywiązanie corki do ojca, ogromna miłość.
Przy zakończeniu łzy same cisną się do oczu.
Piękna historia, która wywarła na mnie wielkie wrażenie. Pomimo tego, ze czytałam ją już jakiś czas temu, to za każdym razem, gdy wracam do niej myślami chwyta za serce. Bardzo polecam tą wzruszająca historię.